Deze vechtende robots zijn de kunst van de toekomst

Op het festival Day for Night in Houston probeerden twee industriële robots elkaar vorige maand met lichtkunst te overtroeven. In een performance die een beetje doet denken aan het gevecht tussen Obi-Wan Kenobi en Anakin Skywalker of een opera van Vivaldi – het is maar net wat je culturele referentiekader is – schieten de robots met laserstralen en dansen ze met elkaar zoals zwaardvechters dat doen. Op andere momenten zijn de robotarmen vreedzaam en sereen.

De installatie heet Telestron en de makers van de ontwerpstudio VTPro willen er de jaargetijden en andere cycli in de natuur mee uitbeelden. Hoe weten we niet precies, maar wat we wel weten is dat het werk een blik geeft op de toekomst, waarin robots misschien ooit zonder tussenkomst van een mens kunst kunnen maken. Dat duurt nog wel even, dus besloten we toch maar om te gaan praten met de mensen van VTPro.

Creators: Hoi! Wat is het moeilijkste aan werken met licht?
VTPro: Met licht werken blijft altijd interessant, omdat het op veel manieren ongrijpbaar is. Je moet veel experimenteren om erachter te komen hoe licht reageert op verschillende materialen, en dan is het eindresultaat nog steeds een verrassing. Het hangt van risico’s aan elkaar en dat maakt het ook zo bevredigend als het lukt om te maken wat je voor ogen hebt. De – om maar in de woorden van Bob Ross te spreken – “happy accidents” die uiteindelijk voor dat ongelofelijke patroon of die fantastische reflectie zorgen, zijn niet te voorspellen.

Wat zijn de robots van Telestron eigenlijk aan het doen? Vechten ze, of is het meer een dans?
Toch wel echt meer een dans. We hebben iedere robot een eigen persoonlijkheid gegeven, en die komt op verschillende manieren tot uiting in die dans. Het was erg ingewikkeld om ze die persoonlijkheden te geven. Ze zijn uiteindelijk heel anders geworden dan de personages die we voor ogen hadden.

Oké, maar hoe werkt de installatie dan?
Voordat er robotarmen bij kwamen kijken, hebben we eerst een 3D-animatie gemaakt. Dat duurde erg lang, omdat we de hele performance deel voor deel moesten programmeren. Toen we dat eenmaal hadden, was het een kwestie van de bewegingen op de robotarmen zetten en de lichtshow eromheen programmeren.

Wat was de inspiratie achter de bewegingen?
Eigenlijk hebben we de cyclus van dag en nacht in vijf delen opgedeeld. De eerste vier delen verwijzen naar de stand van de aarde op een bepaald moment van de dag en de vijfde akte gaat over hergeboorte, waarna de cyclus opnieuw begint.

Dit artikel verscheen eerder op VICE Mexico.