Deze mensen hebben een opblaasspeelgoed-fetisj

Bijna 30 jaar lang had een jonge man een visie: hij moest en zou zichzelf in een opblaaswalvis wurmen.

In een video uit 2003 zie je hem daar dan eindelijk in slagen. In het filmpje is voor het eerst te zien hoe onze held, met de lieflijke klanken van Tina Turners “What’s Love Got to Do With It” op de achtergrond, op zijn bed aangespoeld ligt, volledig omhuld door een opblaaswalvis van het merk Intex. Hij duwt zich met zijn gezwollen vinnen achterwaarts van het bed af en staat triomfantelijk recht overeind op de staart, terwijl hij met alle macht met een buis in zijn mond de luchtdruk van het pak probeert te behouden. 

Hij stuitert, probeert al wiebelend zijn balans te houden en spreidt vervolgens zijn vinnen op dramatische wijze terwijl het nummer het refrein bereikt. Zijn opgetogenheid is bijna te proeven.

Die video, “Adventures of Whale Man”, ging zo viral als maar kon in de vroege jaren nul; hij vertelt me dat hij is voorbij gekomen bij Ridiculousness van MTV, Tosh.0 en Attack of the Show van Comedy Central. Maar in het moment zelf was hij simpelweg vervuld met onverwachte vreugde. 

“Ik had geen idee dat het zo goed zou voelen!” vertelt Walvisman me. (Hij heeft verzocht om in dit artikel als Walvisman vermeld te worden; hij heeft de titel van de viral YouTubevideo als pseudoniem geadopteerd.) “Er was een heel nieuw aspect van de druk dat gewoon erg goed voelde. Alsof je de beste knuffel in de wereld kreeg. Het was erg kalmerend. Ik denk dat het natuurlijk is dat we ons kalm voelen als we stevig worden vastgehouden. Misschien komt het wel uit onze tijd in de baarmoeder.”

Hij heeft later Candy Coated Squeaks opgericht, een bedrijf dat opblaasspeelgoed maakt voor mensen die soortgelijke behoeftes hebben. De niche die hij bedient heeft ongebruikelijke interesses, maar hij en zijn klanten zijn niet de enigen. 

Mensen met opblaas-fetisjes zijn overal op het internet te vinden, vaak als subkink van andere kinks. Ze komen misschien nog wel het vaakst voor als looners – mensen die een erotische interesse hebben in ballonnen, het laten ontploffen van ballonnen, tegen een ballon aan schurken, of andere mensen die dingen zien doen. Looner content doet het erg goed in de pornoindustrie; het is vooral populair bij mensen die speciaal gemaakte video’s bij modellen aanvragen. Maar waar het daarbij vooral gaat om een mooie dame die met een normale feestballon speelt of hem laat ontploffen zijn de opblaas-enthousiastelingen meer geïnteresseerd in grote, plastic modelballonnen. 

Het zijn ook vaak furries (soms ook wel balloonies genoemd, vaak met een magisch achtergrondverhaal) of inflationists (die goed gaan op buitengewone fantasieën over opgeblazen borsten of bosbessen-cosplay). Hierin zitten ook elementen van bondage, breath play en objectificatie verweven. Het is een in plastic verpakte kink-menagerie. 

En dan heb je ook nog mensen zoals Walvisman die graag aan de binnenkant van opblaasspeelgoed zitten. “Het is erg riskant, je kunt er makkelijk aan dood gaan,” zegt hij, maar sommige mensen gaan juist goed op dat gevaarlijke aspect. 

Voor mensen die deze kink niet hebben is de meeste blootstelling aan opblaaskunst die ze waarschijnlijk zullen krijgen de enorme ballon-honden van de kunstenaar Jeff Koons, die in een stille museumzaal of in de lobby van een kantoorgebouw staan. Maar de mensen die opblaasdingen maken en kopen vinden hun verzamelingen vaak net zo “kunstzinnig” als een willekeurig museumstuk – het enige verschil is dat ze hun kunst soms droogneuken. 

Ondanks diens populariteit in de vroege jaren nul had ik de originele video van Walvisman nooit gezien voordat ik hem voor dit verhaal contacteerde. Ik kwam zijn nalatenschap, evenals zijn bedrijf, toevallig tegen toen één van zijn producten op Etsy werd aanbevolen: een doorzichtige plastic opblaasbank waar je in kan kruipen en in kan gaan liggen, terwijl je je gezicht door een gat in de kussens kan steken.

De rest van zijn creaties op de Candy Coated Squeaks-website zijn net zo opvallend: volledige pakken, strandbal-speedo’s en -onderbroeken, opblaasbare schoenen, enorme draken, een Eevee-Pokémon, en zeezoogdieren met dildo’s of gaten op hun rug. Klanten kunnen ook “strategisch geplaatste gaten” aan hun bestelling laten toevoegen, met een startprijs van 60 euro. 

Walvisman opende de Etsy-winkel rond 2018, toen iemand de bijna twintig jaar oude Tina Turner-video had gezien en hem had gevraagd of hij voor diegene ook zo’n pak kon maken. Hij zette het online en kreeg in de eerste week zes bestellingen binnen. Sindsdien heeft hij duizenden opblaasdingen verkocht; bij het proces hoort ook de bewerking van bestaand opblaasspeelgoed dat bij supermarkten te koop is, inkoop bij andere producenten van opblaasdingen, of het op aanvraag maken van volledig op maat gemaakt speelgoed, waarvan de productie soms bij plastic-handwerkers in China plaatsvindt. 

Walvisman is niet de enige die winst uit de ballonnenmarkt probeert te halen. Rond ongeveer dezelfde was er een Duitse man genaamd Dirk – die verzocht dat we hem alleen bij zijn voornaam noemen – die zelf experimenteerde met doorbreken in de opblaasmarkt. Hij was al sinds 2014 met kunstenaars aan het samenwerken om kunstwerken op opblaasbare vormen te laten printen, en ontwierp in 2015 een opblaasbaar paard waarvan er 100 exemplaren werden verkocht. In 2018 had hij van zijn hobbyprojecten een klein bedrijfje gemaakt, Horseplay Toys. Tegenwoordig verkoopt hij opblaasbare “dakimakura” oftewel lichaamskussens met furry-achtige illustraties en opblaasbare dieren zoals haaien, walvissen, paarden en luipaarden.

Dirk vertelt me dat er maar een handvol winkels is – naar zijn schatting zo’n vier winkels tussen de VS en Duitsland – die zich in zulke niche opblaasdingen specialiseren, naast een hoop individuen die dit op kleine schaal als hobby hebben. 

Volgens Dirk draait het niet alleen om de seksuele kant van de fetisj, maar ook om de kunstenaars waar hij mee samenwerkt. “De laatste paar jaar heeft mijn focus vooral op het spel tussen sensualiteit en seksualiteit gelegen, op een suggestieve in plaats van op een expliciete manier,” zegt hij. Veel van de Horseplay-speeltjes zijn technisch gezien “werkveilig”, maar er zit nog steeds een speelse fetisj-draai aan. 

Elk van de opblaasding-producenten en fetisjisten die ik sprak zei dat hun passie voor met lucht gevulde plastic vormen terug kon worden geleid naar een vroege jeugdherinnering. 

Dirk weet nog dat zijn interesse in zwembadspeelgoed ontstond tijdens vakanties met zijn familie naar plekken die veel warmer waren dan zijn frisse Duitsland. “Ik ben er al lange tijd op een bepaalde manier door gefascineerd,” zegt hij. Hij herinnert zich nog opblaasbare haaien en orka’s op het strand en bij het zwembad, die toendertijd groter waren dan hijzelf. 

Toen ik iets van vier was ging in buiten in mijn blootje rondrennen; mijn moeder werd dan altijd boos en vertelde me dat ik wat aan moest trekken,” zegt Walvisman. “Dus om de lolbroek uit te hangen deed ik alleen mijn plastic regenjas aan en ging ik naar buiten. Ik merkte al snel dat het dingen met mijn lichaam deed die ik nog niet had ontdekt. Die liefde voor het gevoel van zacht plastic is de rest van m’n lichaam alleen maar sterker geworden.” Hij vergelijkt het met het gevoel van huid-op-huidcontact met iemand anders, of hoe latex- of leer-fetisjisten zich over hun materiaal bij uitstek voelen. 

Toen hij 12 was viel hij voor een opblaaswalvis. “Ik dacht erover na hoe geweldig het zou zijn om daar in te zitten, omdat de walvis van hetzelfde materiaal was gemaakt waar hij zo ontzettend dol op was,” Hij probeerde een draagbare versie met een rits te maken, maar die kon geen lucht vasthouden – totdat hij eindelijk de luchtdichte versie maakte die jaren later in die viral video te zien was. 

“Ik ben een exhibitionist omdat mijn familie me vroeger liet schamen voor mijn liefde voor plastic en zwembadspeelgoed, en nu vinden mensen het geweldig om me bezig te zien met plastic en opblaasdingen; dat voelt goed,” zegt Walvisman. 

Een andere opblaasding-enthousiasteling waar ik mee sprak, die graag anoniem wilde blijven, vertelt me dat hij nog weet dat hij altijd een grotere interesse had in zwembadspeelgoed dan andere kinderen. “Ik vond het geweldig om erbij in de buurt te zijn, erop te zitten of wat dan ook. Toen kwam ik in de puberteit en was een van de eerste keren dat ik een stijve kreeg toen ik op een strandbal aan het chillen was. Ik was jong en geil, dus ik vond wat zwembandjes en dergelijke die op magische wijze in mijn bed belandden. Een opblaasbare krokodil die ik vond kreeg ook een plekje in mijn bed.” 

Zijn verzameling is nu meer dan 9000 euro waard – 40 stukken in totaal, een mix van standaard Intex-walvissen en krokodillen, vintage speeltjes, en nieuwer speelgoed afkomstig van plekken zoals de producent PuffyPaws in Austin, Texas.

Voor Walvisman gaat er niks boven de zintuiglijke aantrekkingskracht van een grote, met lucht gevulde plastic pony. “Er zijn seksuele en emotionele factoren. De geur en het gevoel winden me op. Een sterke geur is echt geweldig, en zacht plastic voelt gewoon heel goed voor mij. Het is geweldig om het aan te raken. Op emotioneel gebied vind ik het rustgevend, ik word er gewoon blij van,” zegt hij. Als hij een slechte dag heeft gehad knuffelt hij een tijdje met wat zwembadspeelgoed. 

“Sommige speelgoedvormen vind ik ook gewoon heel sexy. Ik hou wel van grotere dingen, waar ik goed op pas als ik erop zit of ermee aan het knuffelen ben.”

Niet iedereen kruipt in hun opblaasdingen, of heeft die behoefte. Maar voor mensen zoals Walvisman is het binnenin zijn een belangrijk onderdeel van de zintuiglijke ervaring. Soms kruipt hij in een van de volledig zwarte pakken “om even aan de wereld te ontsnappen.” 

Hoe de ademhaling wordt gedaan hangt af van het pak: sommige pakken hebben bij het gezicht een lap met gaatjes zitten waar lucht doorheen kan, terwijl andere een buis hebben die met een snorkelmondstuk, CPAP-masker of volledig snorkelmasker verbindt.

“De meeste mensen die het voor het eerst proberen, zeggen iets als ‘dat is niet wat ik had verwacht’ en zeggen dat het erg goed voelde om aan alle kanten bekneld te zijn. Het is een poging waard,” zegt Walvisman. “Bijna iedereen houdt wel van het gevoel van beknelling, maar sommige mensen hebben er problemen mee dat hun hoofd bedekt is.” 

Er zijn meestal twee mensen voor dit proces nodig – en hij raadt omwille van veiligheid sterk aan dat degene die in het pak duikt hulp klaar heeft staan voor noodgevallen. Candy Coated Squeaks biedt ook pakken aan die het hoofd of gezicht niet bedekken. De pakken hebben ook ritsen en draaiknoppen aan de binnenkant voor als je er snel uit wil, en hij stelt voor dat mensen voor de zekerheid ook een zakmes bij zich houden als ze een pak binnengaan. Als iemand zichzelf uit een pak moet snijden zal hij het gratis repareren – tot nu toe is dat nog niet nodig geweest. 

Aangezien deze fetisj een hoop hokjes binnen het kinkspectrum afvinkt zijn opblaasbare dingen echt iets om zelf mee te maken. De gelukzaligheid die ontstaat wanneer je jezelf in een dichtgesoldeerde opblaaswalvis van de supermarkt wurmt en die vervolgens oppompt is moeilijk onder woorden te brengen, zelfs voor mensen die het al tientallen jaren doen. 

“Het is niet wat het lijkt. Je kunt het niet echt uitleggen tot je het hebt geprobeerd,” zegt Walvisman. “Als je ervan houdt om geknuffeld te worden vind je het vast heerlijk. Sta ervoor open. Je zult nooit weten wat je mist als je het niet probeert!”

“Het is meer dan alleen gozers die zwembadspeelgoed voor kinderen droogneuken,” zegt Dirk. “Het heeft veel verschillende kanten, en wat betreft fetisjen is dit vooral een leuke fetisj – niet eentje waar je echt van kunt genieten als je niet om jezelf kunt lachen.”

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op Motherboard.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.