Piet Parra en zijn hardnekkige na-aper

Wat je hierboven ziet, is geen werk van Piet Parra. Maar het is niet gek dat je dat wel dacht, want het lijkt er namelijk als twee druppels water op. De Canadese Fucci zit hier achter. Deze week stond er een interview met hem op de website Fader en daarna ontstond er ophef op Twitter. Fucci wordt daar, om overduidelijke redenen, beschuldigd van plagiaat. Die beschuldiging gaat trouwens al langer rond.

Natuurlijk is het na-apen van iemands werk een artistieke doodzonde, maar tegelijkertijd is het ook een realiteit van het internet. Kunstenaars hebben nu meer dan ooit de kans om hun werk met een groot publiek te delen. En dat is goed. Het is voor jonge kunstenaars al erg moeilijk om van het kunstenaarschap hun baan te maken. Alles wat helpt om dit makkelijker te maken zou aangemoedigd moeten worden.

Maar er kleven ook nadelen aan. Op internet wordt er erg losjes omgegaan met intellectueel eigendom. Alles is te downloaden en het is gewoon heel makkelijk om met iemands werk aan de haal te gaan. En dat gebeurt dus ook. Dit zorgt voor heel veel mooie internetkunst, maar ook dat mensen succes hebben met het na-apen van werk van een ander.

Fucci noemt Piet Parra trouwens als zijn grootste inspiratiebron. Het is prima om je te laten inspireren, al is het zeer de vraag wat je als kunstenaar nog toevoegt als je werk nauwelijks te onderscheiden is van dat van je inspiratiebron. Imiteren gebeurt overal in de kunst, vooral onder beginnende kunstenaars. Dat is in principe oké, maar het doel moet wel zijn om een eigen stem of stijl te vinden, niet om iemand anders na te apen. Fucci heeft een stijl genomen die niet van hem is en waarvan hij wist dat het werkt. Het is dan ook bijna geen verrassing dat hij er succes mee heeft.

In dat succes ligt ook het probleem. Het laat zien dat wij, het publiek, ergens ook niet echt behoefte hebben aan originaliteit. Het is misschien een gek voorbeeld in de context van kunst, maar de best bezochte film van dit jaar is Rogue One, een film waar ik in ieder geval naartoe ben gegaan omdat het allemaal zo herkenbaar is. We zijn er heel erg aan gewend geraakt dat succesformules worden herhaald, want succes betekent money. Het werk van Fucci doet dat ook, maar dan alsof het originele kunst is. Als je jezelf dan ook nog laat interviewen als een grote, succesvolle kunstenaar, dan is dat sneu.

Piet Parra laat weten dat hij op de hoogte is van het werk van Fucci, en wil er verder niet op reageren.