Voor de meeste basisschoolkinderen is het herfstvakantie en dus hebben ze het even niet zo ontzettend druk met paddenstoelenexcursies en knutselcollages van gedroogde herfstbladeren. Tijd voor wat ontspanning. En dat betekent het Cinekid Festival, het grootste Europese film-, televisie-, en mediafestival voor kids.

Naast een heleboel kinderfilms heeft het festival ook het MediaLab in de Westergasfabriek in Amsterdam, een digitale speeltuin met de nieuwste ontwikkelingen op het gebied van digitale kunst en media. Kinderen hebben daar ongetwijfeld een flinke dosis fun, maar wat gaat er precies om in hun hoofd als ze al die interactieve kunstinstallaties te zien krijgen? Ik ging met vijf kinderen van zes en zeven jaar oud enkele kunstwerken bekijken, en liet deze door hen recenseren.

Vertel eens, wat voor kunstwerk is dit?
Maas: Een hele grote bol die van kleur verandert, maar we weten niet hoe dat gebeurt.
Reina: Het lijkt op een hele grote knikker. Het is net een zwevende wereldbol. En hij is soms groen, maar wordt ook steeds roodachtig.
Tamir: Als hij rood is, lijkt het een beetje op de hersenen die je hebt, want ik heb thuis een boek over het lichaam.  
Mina: Het is een plastic bol, want ik heb eraan gevoeld. Maar hij vindt het niet leuk als je eraan gaat duwen. Dan maakt-ie een soort piepgeluidje.
Isa: Ik heb er ook aan gevoeld en het voelt zoals een tomaat wanneer die zacht is, maar eigenlijk hard hoort te zijn. Er is iets wat niet klopt.
Tamir: Als ik eraan voelde, leek het net alsof ik aan de maan voelde. Alleen dan was de maan een beetje zacht.

Wat voor gevoel gaf dit kunstwerk jullie?
Mina: Een beetje alsof ik rondzweefde. Een soort ruimte-achtig gevoel.
Isa: Ja! Dat we in het universum waren en rond een wereldbol gingen draaien, of zo.
Raman: Als ik ernaar kijk, dan krijg ik het gevoel van helemaal niks. Dan denk ik helemaal nergens aan. Dat vind ik een verwarrend gevoel.
Maas: Het leek net alsof ik ergens was waar ik deze bol zelf aan het maken was, als een tovenaar. Want het lijkt heel erg alsof dit het werk van een tovenaar is, omdat de kleuren en vormen heel erg bewegen terwijl je niets doet.

Waarom denk je dat de kunstenaar dit heeft gemaakt?
Mina: Omdat het heel leuk is om naar te kijken en omdat het een beetje magisch voelt.
Maas: Ik denk dat-ie de mensen een beetje wil laten zien wat er gebeurt als je kleuren mengt. Dat de kunstenaar ons heel erg een kleur probeert te geven waarvan mensen denken: dat zie ik niet zo vaak, of die kleur gebruiken we eigenlijk nooit. Want die groene kleur die we gezien hebben zit meestal niet aan een potlood.

Zou je dit kunstwerk aanraden aan je vrienden?
Maas: Ik denk dat je vrienden je niet super erg geloven als je ze hierover vertelt. Ze geloven niet dat dit bestaat.
Isa: Nee, ze geloven het niet omdat de bol de hele tijd een andere kleur wordt en zo. Dat is te magisch.

Als je de kunstenaar een cijfer tussen 1 en 10 zou mogen geven, wat geef je dan?
Isa: Honderd! Het is echt heel heel heel erg prachtig!
Maas: Ik ook honderd. Maar ik denk ook dat als hier straks heel veel mensen zijn, dat het dan best druk wordt, omdat iedereen echt heel goed gaat willen zien wat die bol nou allemaal aan het doen is. En dat veel van die mensen zullen denken dat ze het niet mogen aanraken, want kunst mag je meestal niet aanraken. Ik denk dat het dan minder leuk is.
Tamir: Ik 99, want ik zou het kunstwerk een andere naam geven: Hersenbol.

Hoe zou je dit kunstwerk omschrijven?
Isa: Het is een soort muur met zachte haren, en als je eraan voelt dan hoor je muziek.
Mina: Ja, als je de muur aanraakt en erover beweegt, komt de muziek via een koptelefoon naar je oren.
Reina: De muur lijkt een beetje op een vacht.
Maas: Of een soort wol van dieren, maar ik weet niet zo goed van welke dieren.
Ramon: Van een stier! Ik weet het zeker.
Maas: Het komt sowieso van dieren die een donkere huid hebben. Maar het kan ook misschien wel komen van schapen die een bruine vacht hebben.
Isa: Ja, die bestaan echt.

Wat voor muziek hoorde je?
Reina: Best mooi, en ook best wild.
Mina: Een beetje trieste muziek.
Maas: Het is heel erg muziek die je bijna nooit hoort op de radio.
Isa: Toen ik heel hard ging bewegen met mijn handen vond ik de muziek heel erg raar. Toen ik heel traag van links naar rechts ging bewegen en van boven naar onder, was de muziek zooooo zacht.
Ramon: Maar het is ook weer verwarrend, want als de ene persoon heel zacht beweegt, en een andere persoon beweegt heel wild, welk geluid horen we dan?
Tamir: En ook, op sommige plekken is de muur zacht en op andere harder. Ik denk dat dat er ook mee te maken heeft. En als je heel lang op dezelfde plek drukt, dan gaat de muziek die je hoort ook steeds langzamer en langzamer, totdat-ie stopt.

Wat voor gevoelens gingen er door je heen bij dit kunstwerk?
Isa: Heel veel lol want ik hou erg veel van muziek.
Maas: Ik voelde me blij, omdat het leuk is om naar muziek te luisteren. Maar soms ook een beetje boos, omdat je soms hoort dat iemand keihard op een trommel slaat.
Tamir: Ik vond het ook een beetje boze muziek, maar ik voelde me niet boos.
Ramon: Ik vond dat het rustgevend was. Maar het bracht me ook in de war, want ik begrijp nog niet zo goed hoe het werkt.

Waarom denk je dat de kunstenaar jullie een harige muur laat aaien om muziek te maken?
Mina: Dat weet ik echt niet! Waarom zou iemand dat doen?
Maas: Ik weet het! De kunstenaar heeft iets bedacht waarvan bijna niemand iets snapt.
Isa: Ik zou hem heel veel dingen willen vragen, bijvoorbeeld waarom het zo’n raar gevoel is om hiermee te spelen.
Tamir: En hoe het werkt, dat wil ik ook heel graag weten.
Reina: Ik zou de kunstenaar willen vragen: waarom deze vorm? Waarom vierkant en niet rond?
Maas: Ik heb nog een idee. Ik denk dat de haren van een gevaarlijk dier zijn, een dier dat bijna niemand durft te aaien. Door het op de muur te plakken, kunnen mensen voelen wat voor vacht het eigenlijk is.

Vind je dit wel een mooi kunstwerk?
Maas: Als je ernaar kijkt, dan lijkt het heel erg lelijk, maar als je er echt mee doet wat de bedoeling is, dan denk je: nou, het is eigenlijk best goed gemaakt.

Als je deze donzige muziekmuur een cijfer tussen 1 en 10 zou mogen geven, wat geef je dan?
Isa: Honderd miljoen!
Ramon: Ik zou het een negen geven. Om een tien te krijgen zou het niet vierkant moeten zijn, maar rond. Vierkant is een beetje lelijk.

Vertel eens, kids, wat is de Line Wobbler voor iets?
Mina: Het is een soort spelletje met bolletjes in buizen. Jij bent een groen bolletje en als je door de rode wordt geraakt, dan ben je dood. Ik weet alleen niet hoe die bolletjes heten.
Tamir: Er is een hendel en daarmee moet je je bolletje vooruit duwen in de buis. Meteen als je een rood stipje ziet, moet je keihard aan die hendel gaan schudden. En dan komt er een oranje stipje en dat is lava. Dan gaat het rode stipje dood en kan je verder. Iedereen heeft zo’n buis met stipjes, en je moet jouw stipje naar het einde brengen.
Ramon: Dat heb ik gedaan. Ik had zo’n hele lange rode stip en die heb ik helemaal gedood met lava!!!

Was het leuk?
Isa: Eerst begrepen we het niet goed, omdat we het briefje op het spel niet hadden gelezen. Toen was het gewoon mooi om naar te kijken en leuk om aan die stok te draaien. Maar toen begrepen we het en vonden we het heel cool dat we konden gamen. En het is heel cool dat je dood kunt gaan, maar als het gebeurt, is het ook een beetje saai.
Tamir: Ik vind dit héél leuk omdat je echt kunt spelen. Het is niet dat je er alleen maar naar kunt kijken, wat vaak zo is met kunstwerken. Dit is veel leuker.
Isa: Ja, het is leuk dat je ermee kunt gamen en zo, maar het moet niet altijd zo zijn. Kunst is geen speelgoed, maar eigenlijk gewoon een kunstwerk.

Waarom denk je dat de kunstenaar jullie laat spelen met lichtjes?
Maas: Ik denk om kinderen leuk te laten spelen.
Tamir: Dat dacht ik ook.
Maas: Het is de bedoeling dat we heel lang spelen en steeds beter worden.

Wat voor cijfer krijgt deze kunstenaar hiervoor?
Reina: Van mij een tien omdat het heel mooi is gemaakt.
Ramon: Ik geef het ook een tien, want dit was het leukste van allemaal. Ik denk dat ik lasergamen wel nog leuker vind, maar dat is hier niet.
Tamir: Ik geef het een tien komma tien komma tien. Ik vind het heel leuk dat het heel mooi blijft in die buizen als je dood gaat. Dan komen er allemaal van die gekleurde lichtjes en hoef je niet verdrietig te zijn als je verloren hebt.

He kids, wanneer is een kunstwerk nou eigenlijk een goed kunstwerk?
Isa: Als het kunstwerk hoge cijfers krijgt, is het goed!
Reina: Fantasie.
Maas: Dat had vooral die eerste, die knikker! De muur had dat niet echt.
Ramon: Als kunst goed is, heeft het veel fantasie en verwarring. De muziekmuur vond ik een beetje verwarrend, en die grote bol in het begin heel erg.
Mina: Maar sommige mensen hebben andere smaken dan andere. Ik denk dat veel mensen iets niet zo heel erg mooi vinden, maar andere mensen vinden dat misschien wel heel erg mooi.