Hoe ik per ongeluk een voetfetisjmodel werd

“Een kennis van me gaat foto’s maken voor een schoenenbedrijf en ze is op zoek naar een wit meisje met mooie voeten om hun schoenen te modelleren.” Dit bericht, van een oud-collega op Instagram, is hoe het allemaal begon. Hij zei dat hij me berichtte omdat hij wist dat ik modellenwerk deed en het “absurd goed” betaalde. Het was een groot schoenenbedrijf, en ik kende hem goed genoeg om te weten dat het een geloofwaardig verhaal was. Voor de casting moest hij foto’s van me hebben, met en zonder schoenen, dus ik stemde er op nonchalante wijze mee in en stuurde hem foto’s met het bericht: “Dit is niet serieus.” Zelfs vandaag vind ik mijn naïviteit nog altijd tenenkrommend.

Ik ben het toen niet geworden, maar er kwam al snel daarna nog een casting: “Het is een FaceTime-afspraak waarbij je eigenlijk gewoon lotion op je voeten moet doen.” Toen begonnen de alarmbellen eindelijk te rinkelen. Hij zei dat het gewoon het plan voor de volgende campagne was, maar ik begon me zorgen te maken dat hij zichzelf per ongeluk tot voetpooier had gebombardeerd. Ik probeerde hem te helpen: ik vertelde hem dat hij voorzichtig moest zijn en dat deze vrouw hem misschien probeerde te bedriegen.

Twee jaar later stuurde hij me weer een berichtje en toen besefte ik eindelijk dat hij helemaal niet zo naïef was als ik had gedacht. Ik was onthutst dat ik me zodanig door hem heb laten bedotten, maar nu besloot ik, als journalist, dat ik het spelletje mee zou spelen en deze beproeving in content zou omzetten – de droom van elke blutte freelancer. 

Dit keer bood “de vrouw” me 6000 pond (7000 euro) aan om een FaceTimevideo met hem op te nemen. Hij stuurde me een video die we na zouden maken: een man die in de hoek van een kamer zit en vol plezier naar een vrouw kijkt die voor de cameralens haar tenen kromt en haar voeten wiebelt. Hij vertelde me dat de man “opgewonden moet raken”, dus zijn handen zouden zijn broek in glippen. “Best makkelijk toch?” zei hij. 

Toen ik hem vroeg wat er met de oorspronkelijke foto’s was gebeurd die ik hem twee jaar geleden had gestuurd, en of hij er geld aan had verdiend, hield hij vast dat ze gewoon een auditie voor het modellenwerk waren. Toen ik hem vragen stelde over zijn aanbod van 6000 pond voor één video moest hij lachen. “Ik bedoel, het is niet één video, Elizabeth, eerder de eerste van velen,” zei hij. Daarna praatte hij snel verder over de praktische aspecten van nagellak veranderen. 

Hij vroeg me meerdere keren om een testshoot te doen, en hoe vaker hij het vroeg, hoe duidelijker het werd dat er nooit “een vrouw” bij betrokken was geweest. Ik maakte van de FaceTime-afspraak gebruik om hem met nog meer vragen te bestoken. Het verhaal veranderde eens te meer toen hij zei dat hij misschien zijn “ding” tevoorschijn zou halen. Ik weigerde de testrun te doen en eiste dat de vrouw me persoonlijk over het werk berichtte. Dat heeft ze natuurlijk nooit gedaan, maar een van de laatste berichten die ik van deze oud-collega kreeg, was: “Elizabeth, ik heb net met haar gesproken om te laten weten dat je interesse hebt. Ze wil dat drie van de zes video’s persoonlijk worden gedaan, en ze wil een beetje footjob-achtige dingen. Ik heb gezegd dat ik je hier vanaf zal halen en dat ik een ander meisje zal regelen om het met me te doen… Dat is prima, toch?”

Zelfs als ik er al in mee was gegaan, dan weet ik zeker dat ik van die 6000 pond geen rooie cent zou hebben gezien. Maar ik vroeg me wel af: zou ik dergelijke pegels kunnen verdienen als ik mezelf openstelde voor deze wereld?

“Ik heb een gewone baan om mijn rekeningen te betalen, en mijn voeten om voor leukere dingen te betalen,” zegt Summer Solesis, een 26-jarige “voetengodin” en content creator. “Ik verdien makkelijk meer dan 500 dollar (450 euro) per maand met mijn voeten.” Binnen zes maanden na het starten van een Instagramaccount met voetenthema had ze 24.000 volgers gekregen, maar het account werd al snel offline gehaald. Ze gebruikt nu Reddit en Twitter om haar voetfetisj-OnlyFanspagina te promoten: “Ik was benieuwd of mensen daadwerkelijk geld verdienen met foto’s of dat het allemaal een grote grap is.” 

Wat is echter precies de aantrekkingskracht? Ness Cooper, een klinisch seksuoloog die zich specialiseert in bdsm, sekswerk en polyamoureuze relaties, zegt dat voeten sommige mensen fysiek aan genitaliën doen denken. “Tenen kunnen een fallusachtig uiterlijk vertegenwoordigen, terwijl de rimpels in de huid op de voeten geassocieerd kunnen worden met de plooien van de vulva,” zegt ze. “Maar voeten bevatten ook veel zenuwuiteinden, en sommigen daarvan zijn daadwerkelijk verbonden met de genitaliën, evenals het gedeelte van het brein dat over genot gaat.”

Om het potentieel van mijn eigen voeten als bijbaantje te ontdekken, maakte ik een profiel aan op OnlyFans, Twitter en Reddit met de naam Solemate. Vervolgens moest ik een onderscheidend vermogen vinden. 

Psycholoog en seks- en intimiteitscoach Dr. Lori Beth Bisbey legt uit dat de meest gewilde attributen stinkvoeten, zweetvoeten, holvoeten en mooie tenen zijn. “Holvoeten en mooie voeten kunnen versterkte vrouwelijkheid vertegenwoordigen, terwijl een verlangen naar stinkvoeten vaak met vernedering te maken heeft,” zegt ze. “Voor velen draait het om het aanbidden van de eigenaar van de voeten.”

Na wat brainstormen over ideeën als power play en contrasten met mooie voeten besloot ik dat mijn punt van verschil een “Zoolvernietiger”-sectie zou zijn – samen met algemene foto’s van mijn voeten – waarbij ik willekeurig voedsel zoals een brood of een kersentaart zou vertrappen. 

Binnen zo'n vijf minuten na het opzetten van de Instagramaccount en het uploaden van een foto met wat hashtags kreeg ik een DM. Het escaleerde al snel, en na een paar minuten vroeg hij of hij “mijn zolen kon kussen” en zijn gezicht over mijn voeten kon wrijven. Toen hij vroeg of hij “onder mijn stoel kon kruipen” werd mijn account stopgezet. 

Twitter leek de enige app te zijn waar ik een beetje geluk had: in het eerste half uur kreeg ik meerdere mannen die vroegen of ze m’n sugar daddy konden worden, maar helaas vroegen ze allemaal of ik ze eerst geld kon sturen om te bewijzen dat ik “loyaal” en “legitiem” was. Veel mannen (en het waren alleen mannelijke profielen die me berichtten) waagden een kans met alleen maar dirty talk. “Wil je een geheim horen? Ik ging vroeger elke week zwemmen, alleen maar zodat ik voeten kon zien,” was iemands eerste bericht. Maar hiermee kon ik m’n huur niet betalen – ik had keiharde PayPal-overboekingen nodig. 

“De meest populaire verzoeken die ik krijg zijn video’s van mijn vieze zolen en vernedering,” adviseert Summer Solesis. “Ik heb een paar keer voor 500 dollar een mystery box gemaakt, die meestal dingen bevat als afgeknipte tennagels, een eeltveil met droge huid, oude schoenen, misschien iets waar ik op ben gaan staan zoals een bagel die iemand wil eten, wat spuug – het wordt wel eens interessant.” 

Ik vond het ongemakkelijk om geld te eisen, maar ook om mezelf kwetsbaar op te stellen en foto’s te plaatsen met bijschriften als “Ik ben heel erg stout geweest… wie gaat mijn vieze voetjes likken?” Maar ik zette door – helaas tevergeefs. Elke keer dat ik iets zei over betalen voor mijn content vielen de mannen stil. Ik probeerde alles om fans tevreden te stellen, maar stuk voor stuk bleken ze oplichters te zijn. Ik heb er precies niks mee verdiend. 

Petje af aan iedereen die hier geld mee weet te verdienen – ik sta er oprecht versteld van. Het is een buitengewoon tijdrovend proces, van daadwerkelijk foto’s maken tot uitbuiting en oplichters ontwijken. De hoeveelheid marketing die je nodig hebt om je pagina gezien te krijgen voelt exorbitant. Ik hield het ongeveer zes maanden vol voordat ik concludeerde dat dit experiment teveel voeten in de aarde had. 

Ik mag dan wel geen geld hebben verdiend, maar ik heb zeker wel een nieuwe waardering gekregen voor het gebrek aan respect dat sekswerkers ontvangen en hoe graag mensen anderen online willen uitbuiten. Dit artikel gaat niet over kinkshamen of het vernederen van mensen die een voetfetisj hebben, maar meer over de grens van toestemming en waarom  je bewust zijn van de oorsprong van je materiaal zo belangrijk is. Als je een dienst wilt, dan verdient degene die dit aanbiedt het om betaald te worden. Er zijn veel misvattingen over het verkopen van voetfoto’s als een makkelijke manier om snel geld te verdienen. In mijn geval moet ik misschien wel jaren wachten voor mijn tenen überhaupt al het eten dat ze hebben vertrapt opnieuw kunnen kopen, laat staan dat ze me gaan helpen aan de kosten van de wooncrisis te ontsnappen. 

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.