Je hebt net een handvol borrelnootjes, een tapasbord gevulde paprika en een halve kilo champignonravioli met truffel naar binnen gewerkt, en zit nu zo vol dat je maag op scheuren staat. Tot je date een tiramisu bestelt met twee lepeltjes, je die ook nog soldaat maakt, en je in een diepe voedselcoma dreigt te belanden. Herkenbaar? Dat we kunnen blijven eten, zelfs als we propvol zitten, is ook de Nederlandse kunstenaar Marije Vogelzang opgevallen. Ze heeft daar de perfecte oplossing voor: haar nieuwste project Volumes.
Advertentie
Volumes zijn druiperige, alienachtige sculpturen. Vogelzang begint met een steen die ze in de natuur vindt, plakt daar met klei een gekke vorm op, en dompelt het geheel daarna in siliconen, om de beeldjes te verstevigen en glans te geven. Het resultaat zijn vrolijke creaties, geïnspireerd door de vorm van oesters of rijpe pruimen, die je in je penne arabiata of poké bowl met zalm moet kieperen. Door het gewicht en de omvang van de stenen krijg je het gevoel dat je meer voedsel op je bord hebt dan er werkelijk ligt, en eet je minder.
"Uit onderzoek in de gedragspsychologie is gebleken dat als je meer voedsel ziet dan er werkelijk is, je sneller het gevoel hebt dat je voldaan bent," legt Vogelzang uit. "Mensen eten gewoon hun bord leeg zonder na te denken. Door kleurrijke, zware stenen in je bord te leggen, hebben mensen het gevoel dat hun bord voller is en eten ze twintig procent minder."Toegegeven: de pastelkleurige steentjes zijn best schattig. Toch is het niet de meest voor de hand liggende manier om te vermageren. Waarom zouden we niet gewoon van een kleiner en zwaarder bord eten? "Als je iets oneetbaars op je bord legt, eet je veel bewuster," vertelt Vogelzang. "En door de stekelige vorm is het mogelijk om je eten eromheen te etaleren. Zo kun je framboosjes prikken op de stekels of saus rond de steen laten lopen." Daarbij liet Vogelzang zich niet beïnvloeden door de diepe krochten van Pinterest of de IKEA-catalogus. "We leven in een wereld waarin mensen nood hebben aan de middelmaat en houden van kleine, gestileerde Pinterest-dingen, die overigens helemaal niet op eten lijken," lacht ze. "Ik dacht: laten we er eens lekker doorheen walsen door zeedierachtige vormpjes te maken of sculpturen die lijken te leven. Dit is waar kunst voor dient."
Advertentie
Dat walsen doet ze goed. Want alhoewel het idee vrij ingenieus is, zijn de reacties juist op die curieuze vormen erg verdeeld. Terwijl sommigen meteen verkocht zijn aan het idee, krijgen anderen juist braakneigingen van babyroze, aortavormige druipsteen in hun ontbijtyoghurt, of een sculptuur die lijkt op orgaanvlees, gedipt in pastelkleurtjes."Mensen worden gevoelig als het draait om hun voedsel en sommigen vinden de stenen ronduit afstotelijk," vertelt Vogelzang. Dat is best hypocriet. We kluiven moeiteloos de poten van dode kippen af of vreten vlees waarvan we geen flauw benul hebben waar het vandaan komt. Toch schreeuwen we moord en brand als we een steen in ons bord moeten leggen. "Ik lach me te pletter als ik sommige reacties lees," vertelt Vogelzang. "Ik zit pas in de eerste fase van m'n project en vind het interessant om te zien dat mensen zo emotioneel reageren. Het is een bevestiging dat ik bezig ben met iets wat leeft. Toch is het gek. Het is een kunstproject, en sommige mensen snappen dat niet."Vogelzang noemt zichzelf dan ook niet onterecht een voedseldesigner: "Voedsel is het allerleukste materiaal om mee te werken: je hebt zo veel verschillende rituelen en culturen en je kan het in je lijf stoppen. Ik snap niet waarom iemand ooit met iets anders zou willen werken."
