Met de lancering van Adobe Photoshop in 1988 begon het tijdperk waarin ‘fotografie’ en ‘authenticiteit’ voorgoed van elkaar losgeweekt werden. Het was ook het jaar waarin de Franse kunstenaar Frédéric Fontenoy met behulp van een panoramische camera, een dosis inventiviteit en de ietwat exhibitionistische neiging om naakt door een bos te rennen, een geniale fotoserie maakte. In de serie met de toepasselijke naam Metamorfose staat een natuurlijke omgeving centraal, met daarin verwrongen en verdraaide vormen, die toch nog iets menselijks hebben.
Advertentie
“De meeste foto’s zijn zelfportretten. Het was eigenlijk net een soort twee of drie seconden durende dans voor de camera. Ik probeerde een soort ‘pre-menselijke vorm’ te creëren in een landschap, zonder dat er andere sporen van menselijk leven te bekennen zijn,” zo beschrijft Fontenoy de shoot aan The Creators Project.Fontenoy noemt de Duitse Hans Belmer, een macabere beeldhouwer en surrealistisch fotograaf uit 1930, als de grootste inspiratiebron voor zijn concept van de ‘pre-menselijke vorm’. Hedendaagse kunstenaars als Constant Dollard, Sam Cannon en Lee Griggs volgen op hun beurt weer in de voetsporen van Belmer en Fontenoy. Ze zijn allemaal geboeid door dezelfde vraag: hoe ver kan de menselijke vorm worden verstoord voor we deze niet meer als menselijk beschouwen?Metamorphose was één van Fontenoy’s eerste grote fotografische experimenten, en het startschot voor de vele surrealistische fotoreeksen die zouden volgen. Het vroege werk van Fontenoy is primitief en mysterieus en vooral het feit dat de foto’s tot stand zijn gekomen zonder digitale manipulatie of nabewerking geeft de metamorfoses iets aards. Het maakt de beelden nog meer de moeite waard om te bestuderen. Doe dat hieronder:
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
