Hoe overleef je de zomer met een scriptie?

Ja, de terrassen leken nog nooit zo gastvrij, de pintjes zo aantrekkelijk fris. Ja, de festivalzomer gaat van start, de lucht geparfumeerd met een heerlijk zoete geur van gegrilde worstjes. Ja, je kotgenoot begint weer tegen zijn planten te praten terwijl hij het balkon op strompelt. Tja…

En toch is er iets dat je zomer tegenhoudt, een grote zwarte wolk die onduidelijk ‘academische paper’, ‘scriptie’, ‘thesis’ wordt genoemd, galoppeert met hoge snelheid richting je vrijheid, bederft je zicht en vernietigt het kleinste sprankje zomervreugde. Je wilt er gewoon niet aan beginnen, en dat is normaal. Soms moet je echter op je tanden bijten. Of, zoals een van mijn vrienden zou zeggen, “blijven gaan, jong”. Je raakt er wel met je scriptie, geloof me. Maar misschien is het toch geen slecht idee om een paar tips te overlopen. 

Het is bewezen: het leven zal nooit meer zo makkelijk zijn als nu. Tussen de 20 en 25 jaar zullen je hersenen – in principe – de hihihaha-modus verlaten om op het hoogtepunt van hun tour de force te zijn. In een studie - gepubliceerd in het tijdschrift Plos One - bekeken onderzoekers de leeftijd waarop je hersenen het maximum aan cognitieve vaardigheden bereiken: 24 jaar oud, blijkbaar. Vraag het de 30-plussers in de avondlessen of de ouders die de haren uit hun kop trekken over sinussen en cosinussen. Concentratie, motivatie, reacties: door de jaren heen krijgt alles een grote klap (en niet alleen van buitenaf). Beschouw jezelf als gelukkig, je lichaam is nog niet begonnen aan zijn erbarmelijke achteruitgang: je bent aan de top van je kunnen. Het bewijs? Dronken ben je een dichter en een polyglot. Over twintig jaar maakt zuip je jezelf gewoon lam en is je enige dronken talent een bloedrode kop. Dus als er een moment is om dit extensieve werk aan te vallen, dan is het nu.

Zelfs al ambeteren de proffen je al heel het jaar met het belang van je thesis – ze worden ervoor betaald, het is opgenomen in hun geheime codex samen met die ene vraag aan eerstejaarsstudenten om eens goed naar links en rechts te kijken, en nu al afscheid te nemen van hun twee aula buren, verdient dit academische project echt niet alle ophef die errond bestaat. Het belandt niet ingelijst bij je ouders thuis of op je nachtkastje. Je hebt het niet eens nodig om je BILLY-boekenkast te stabiliseren of een vuurtje te stoken als de energieprijzen weer helemaal zijn ontploft. De tekst waar je mee op de proppen komt, zal je leven niet veranderen. Nog minder zal het de wereldorde beïnvloeden. In feite zal het vanaf het moment dat je de mondelinge verdedigingsruimte verlaat, niet meer bestaan. Niet voor jou, noch voor iemand anders. POEF!

Een kloosterretraite of een verblijf in een gesloten centrum zal niet nodig zijn, bij hotel mama lukt dat even goed. Oké, de wifi is brak, je bed zag er nog nooit zo klein uits en je zult de belachelijke shows van uw geliefde vader moeten verdragen: “Hij is toch nog steeds zo goe hé diene Tom Waes, niet waar schat?” Maar heb je ook gedacht aan die roomservice, te danken aan je lieve moeder? Kleine snack om 16.00 uur, was gevouwen en gestreken, lakens verschoond, etc. Een hele logistiek waar je niet meer over hoeft na te denken en een kostbare tijdwinst om vooruit te komen.

Heeft je familie een hekel aan je? Heb je geen ouders? Er is altijd de “bib”. Tenminste, als je jezelf sterk genoeg acht om gefocust te blijven in deze constante parade van met hormonen beladen lichamen waar elke flirtpoging op de een of andere manier een fluostift onder een stoel met zich meebrengt. Maar het lijkt erop dat het sommige mensen een boost geeft, omringd zijn door een horde AirPods-zombies.

Het is onvermijdelijk: we hebben de neiging onszelf met anderen te vergelijken. Jij weet het beter dan wie dan ook, jij die je tijd besteedt aan het afvragen waarom dat meisje 65.000 abonnees heeft en jij niet. Te oneerlijk eigenlijk. Het is dus eenvoudig: start een proces van discrete toenadering tot de klasgenoot met twee neuronen, degene in wie niemand gelooft (zelfs de filosofieleraar niet). Je kunt jezelf om de drie dagen geruststellen door hem naar de voortgang van zijn project te vragen. Als steeds meer studenten van wie je alleen de voornaam kent ineens interesse in je tonen, is dat een slecht teken.

Er zijn mensen die hun pizzakorsten laten liggen, mensen die liever honden hebben dan katten en mensen die op hun buik slapen. En dan zijn er ochtendmensen en avondmensen. Overdrijf niet: respecteer je interne klok. Kies een tijdslot dat voor jou werkt en probeer je eraan te houden. Als het tussen 01.00 uur en 03.00 uur is, is dat prima. Er zullen altijd mensen zijn die je onder druk zetten door te vertellen dat ze sinds februari zes uur per dag werken. Luister niet naar hen. Ze liegen. Of ze zijn helemaal gek. 80% van je scriptie zal haastig worden geschreven. Dus omarm je uitstelgedrag nu het nog kan. De laatste kick, de adrenaline van de afgelopen nacht, het zullen goede herinneringen zijn om aan uw kinderen te vertellen. Het voegt ook gewoon een beetje punk toe aan je succes. Want ja, dit gaat je lukken (zie voorlaatste punt).

Deactiveer je accounts, sluit het internet af, leg je smartphone, die kleine duivel, in een andere kamer… Kortom, beperk verleidingen en voorkom dat je doomscrollt op Instagram. Of om Tiktoks te delen om een ​​beetje troost te zoeken en jezelf te doen geloven dat je aan het werk bent. Eén, het kan niemand schelen. Twee: het is bewezen dat het verzamelen van likes op een stilleven van een laptop/vitamine smoothies/gekleurde post-its je niet verder helpt. Tenzij je gesponsord wordt door het nieuwste merk van een bio-energiedrankje. Gooi in dat geval de scriptie weg en wijd je toe aan deze scam van een influencer-carrière. Je zult nooit zoveel geld verdienen met de baan die je hierna gaat krijgen. Dit is hét moment om de schatkist aan te vullen - en te anticiperen op je pensioen.

Een frisse neus halen, sporten, goed slapen, water drinken, evenwichtig eten... deze tips zijn logisch. Dat gezegd zijnde, moet je nu ook niet overdrijven. Het is niet nodig om Bryan Johnson te worden. Verzamel geen vijf kilo Picardische zalmfilet in de hoop je hersenen meteen een boost aan omega-3 vetzuren te geven. Je moest er maar van tevoren over nadenken. Het is een lang proces om van binnenuit te veranderen. Wat betreft de voedingssupplementen die ze je met alle middelen zullen proberen aan te smeren, bullshit in een pakje. Als je van junkfood houdt, gebruik dan de double-cheese als beloning na het voltooien van het eerste hoofdstuk. Voor een boost, een beetje cafeïne, seizoensfruit, een verfrissende masturbatiesessie, een microdosing-kuur of zelfs wat smokkelwaar Rilatine als dat voor jou werkt. Iedereen heeft zijn eigen wapens.

Waarschijnlijk het meest waardevolle advies, bij iedereen bekend maar opzettelijk genegeerd (liefde voor risico's?): stel tweemaal per dag een back-up herinnering in op je telefoon of gebruik Time Machine. Hoewel ik niet meer weet waarover ik mijn scriptie heb geschreven, staat de herinnering aan mezelf met tranen in de ogen starend naar een dood computerscherm, gebrand in mijn geheugen. Maak een backup zodat je niet voor verrassingen komt te staan, zoals wanneer de IT-specialist zegt “alles is verloren, maar ik ga ervan uit dat je een backup hebt gemaakt?”. We denken altijd dat het alleen anderen overkomt. Leugens. 

Laat alle trots los. Het is deze persoon en niemand anders die zal bloeden om je te verdedigen tijdens de verdediging. Jouw toekomst ligt in hun handen. Wees aardig, doe alsof je geïnteresseerd bent, laat wekelijks iets weten, volg advies, wees een slijmbal, speel de strever. Het is een goede oefening voor het professionele leven dat op je wacht. Als je promotor meevalt, kun je er ook altijd mee in bed kruipen. Toentertijd werkte het.

Heeft iemand ooit al naar je onderwerp gevraagd en met behoorlijk goede ideeën afgekomen? Waarom neem je ze niet gewoon op in je werk en verander je hier en daar de vorm? Veel minder onbeleefd dan een beroep doen op de zogenaamde magische krachten van ChatGPT. Gebruik synoniemen, vertaal vrijelijk documenten die in andere talen zijn geschreven, citeer soms je bronnen als het een beetje veel is, maar mis deze kans niet. Je bent ongetwijfeld op de hoogte gebracht van studentenfraude door de voortdurende intimidatie van de universiteit met de beroemde dreiging van de ‘plagiaatmachine’. Die is gewoon een stadslegende.

Bon, je bent eindelijk klaar. Maar wat als je inhoud niet dat is? Focus dan op vorm. Voldoende regelafstand, een sober lettertype, mooie inhoudsopgave, perfecte bibliografie, foutloos gebruik van aanhalingstekens, pakkende titel en uitgebreide ondertitel die intellectueel klinkt. Ga naar een professional om het op dik, satijnachtig papier te laten drukken, haal je portemonnee tevoorschijn om voor de binding te zorgen, vraag opa, een onvoorwaardelijke fan van Tom Lanoye, om je werk te proeflezen en te baden in rode inkt. We leven in een samenleving waar het oppervlakkige hoog in het vaandel wordt gedragen. De academische wereld is geen uitzondering.

Als je van het begin niet in jezelf gelooft, kan dit je snel belemmeren om vooruit te raken. Eerlijk gezegd ken ik niemand in mijn klas die gezakt is voor zijn proefschrift - tenzij ze dat natuurlijk echt wilden. De grootste wens van de 'unief' is dat je je plek vrijmaakt. Nadat je drie tot vijf jaar je verharde billen door de ouderwetse aula’s hebt gesleept, hebben ze genoeg van je. Ze hebben vers vlees nodig. Je komt er wel, want diep vanbinnen willen ze dat ook gewoon.

Echt lui? Tendinitis aan de pols? Gebrek aan inspiratie? Beters te doen? Dat steekt allemaal niet zo nauw. Gun jezelf de luxe van tijd en stel je scriptie uit: waarom niet gewoon volgend jaar ? Je bent in de fleur van je leven. Er gaat niets boven de zachte luiheid en roekeloosheid van het laatste studentenjaar, waarin men plezier beleeft aan het uitoefenen van intellectuele masturbatie en taalkundigheid over onderwerpen die even abstract als nutteloos zijn, met zinnen tot uitbreiding en demonstratie van de eerste persoon meervoud. Je entourage houdt je voor een geleerde, je geniet overal van studentenkorting en je kunt simpelweg beslissen om niet naar de les te gaan. Tot op de dag van vandaag is er maar één stap die je scheidt van de absurditeit van een zinloos, deprimerend en meedogenloos professioneel dagelijks leven: je thesis. Ben je zeker dat je wilt indienen?

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.