Kwallen zijn te gek. De meest boeiende, fantastische, interessante en geweldige dieren onder het zee-oppervlak. En erboven, als je het mij vraagt. Eerder bewees ik deze bewering al met elf onweerlegbare punten en de wetenschap onderbouwt dat punt vandaag verder. Kwallen blijken namelijk een belangrijke schakel in de strijd tegen de opwarming van de aarde. Hoe ik dit weet? Ik heb een Google-alert aan staan met de woorden kwal, kwallen en jellyfish. En vandaag leverde dat eindelijk weer eens wat nieuws op. En wat voor nieuws.De zee absorbeert een CO2 uit de atmosfeer. En CO2 draagt, zoals elk mens op aarde weet, bij aan het toenemende broeikaseffect. Waar 97% van de wetenschap het over eens is dat het door mensen komt, trouwens. Maar terug naar het belangrijke nieuws: kwallen die ervoor zorgen dat de poolkappen niet smelten.Ongeveer 25% van de CO2 die we de dampkring in pompen wordt geabsorbeerd door de oceaan. Daar wordt die CO2 door plankton en ander zeegrut door fotosynthese omgezet tot organisch koolstof, oftewel plankton groeit door zonlicht en CO2-opname. Het plankton wordt op hun beurt weer opgegeten door grotere organismen, zoals walvissen, maar ook kwallen en andere simpele zeedieren leven ervan. Zo eindigt dus de koolstof die uitgestoten is door fabrieken in China of je moeders stationwagon in de cellen van zeedieren. Prima, dat is hoe de natuur werkt.Zoals je waarschijnlijk al dacht (of niet), absorbeert alleen het oppervlak van de zee CO2 uit de lucht. Maar er is een hoop meer water onder dat oppervlak waar CO2 in opgeslagen kan worden. En dat is precies waar de kwallen in het spel komen. Die gaan namelijk op na een mooi en tevreden leven dood en zinken dan vrijwel intact naar de zeebodem, waar ze weer uiteenvallen in de elementen waar ze uit ontstaan zijn en CO2 deponeren op de zeebodem waar we het nooit meer terug zien. Wat de wetenschap dus onlangs heeft ontdekt - en de reden is dat ik zonet een alert in mijn mailbox kreeg - is dat kwallen heel snel zinken als ze eenmaal dood zijn en zo dus een belangrijke bijdrage levert aan het verticale transport van CO2.Eerder werd gedacht dat "zeesneeuw", oftwel dode plankton die ook zinkt, het belangrijkste transportmiddel van CO2 was, maar dit onderzoek toont aan dat omdat kwallen zo veel sneller zinken, ze misschien wel veel meer koolstof naar de bodem transporteren. Kwallen zijn dus naast extreem dope, ook heel nuttig. Bovendien blijven ze vrijwel onbeschadigd in hun laatste reis naar hun zeegraf, dus kunnen beestjes die op de bodem leven er lekker van eten.Hoewel ze per kilo minder koolstof bevatten dan plankton, kan de enorme hoeveelheid kwallen, gekoppeld aan hun ongeëvenaarde zinksnelheid gigantisch veel koolstof deponeren. Het zou dus mogelijk kunnen zijn om de kwallenpopulatie te vergroten om (wat sowieso lijkt te gebeuren) om zo de wereld te redden van totale verwoesting. Zoals ik al zei, de kwal is het meest fantastische dier op aarde. En misschien wel onze redder, de nieuwe messias die ons beschermt tegen de naderende klimaatsapocalyps. De wetenschap zegt het.
Advertentie