Vreemde Spelen

Iedere zomer legt Mikhail Pavelivich Karabelnikov (77) uit Novokuznetsk drieduizend kilometer af om zich in Sochi in zijn kleine zwembroekje te hijsen. In de Sovjettijd werden jaarlijks miljoenen werkers naar de beroemde kuuroorden die de stad rijk is gestuurd. De bedoeling was dat ze als herboren terug zouden keren. Tegenwoordig zijn de kuurcentra non-stop volgeboekt met bejaarde en gehandicapte Russen. De planning is dat vrijwel al deze historische gebouwen in 2014 zijn getransformeerd tot luxe hotels waar de Olympische atleten, medewerkers en toeschouwers zullen verblijven. De ligging aan de Zwarte Zee maakt Sochi tot Ruslands populairste vakantieverblijf. Het is er zelfs zo mooi dat Josef Stalin er een buitenhuis had gedurende de gouden jaren van de Sovjet-Unie. Binnenkort zal diezelfde charme door de strot van een wereldwijd publiek geramd worden, aangezien Sochi het toneel wordt voor de Winterspelen van 2014. Dat zonovergoten, ontspannen imago staat in schril contrast met het turbulente verleden van Sochi. Rusland heeft—met wisselend succes—ruim tweehonderd jaar lang geprobeerd om controle over het gebied te krijgen. Vandaag de dag is de stad een willekeurige opeenhoping van verschillende culturen die het wegens conflictrijke achtergronden en onafhankelijkheidswensen slecht met elkaar kunnen vinden. Toen Sochi in 2008 werd benoemd als gaststad voor de Olympische Spelen, schortte het er gek genoeg volledig aan atletische faciliteiten van wereldklasse. De Russische overheid heeft sindsdien een recordbedrag van twaalf miljard dollar uitgetrokken om de stad op Olympisch niveau te brengen. Fotograaf Rob Hornstra en schrijver/filmmaker Arnold van Bruggen hebben de veranderende omgeving uitgebreid vastgelegd voor een multimedia-initiatief (het Sochi Project) dat blijft lopen tot de Spelen van 2014 voorbij zijn. Intussen was Rob zo vriendelijk om ons een aantal beelden op te sturen die de ongekende socio-economische flux in de regio vastleggen.