Sophie Ebrard nam vier jaar lang foto's achter de schermen bij pornofilms

Satan's Whores. Young Harlots. Anal Debauchery II. Als je de titels van pornoregisseur Gazzman erop naslaat krijg je nou niet bepaald het idee dat zijn films in de meest gemoedelijke huiskamersetting zijn gemaakt. Toch is dat wel het gevoel dat je overhoudt na het zien van It's Just Love , een fotoserie van de van oorsprong Franse en nu in Amsterdam wonende fotograaf Sophie Ebrard. Sophie reisde vier jaar lang mee met de regisseur langs sets over de hele wereld, op zoek naar liefde en schoonheid in een industrie die gebukt gaat onder taboes en vooroordelen.

De fotograaf exposeerde de serie in haar huis in Amsterdam en we spraken de fotograaf over swingersfeestjes, double penetration en het vinden van liefde op gekke plekken.

Creators: Hoe kom je erbij om jarenlang pornosets te fotograferen?
Sophie Ebrard: Vier jaar geleden ging ik naar een swingersfeestje in de hoop een onderwerp te vinden voor een fotoserie waarin mensen naakt waren. Het was de eerste keer dat ik op zo'n feestje was en ook de eerste keer dat ik mensen voor mijn ogen seks zag hebben. Ik was verbaasd over hoe mooi het er eigenlijk uitzag. Alsof het zo moest zijn, raakte ik die avond ook gelijk aan de praat met Gazzman, een pornoregisseur uit Engeland, die me uitnodigde om de week erop naar één van zijn sets te komen om te fotograferen.

Hoe was je eerste keer op een pornoset?
Ik had het geluk dat Gazzman best een gevestigde pornoregisseur in het wereldje is, dus de sets waren geweldig en de meisjes heel mooi. Maar ik had me nauwelijks voorbereid en ik had ook nog nooit een hele pornofilm gekeken, hooguit wat filmpjes op YouPorn. Dus ik moest best wennen om mensen de hele tijd seks te zien hebben. Ook de manier waarop ze erover praatten was nieuw voor me, alles was een afkorting. Ik weet nog dat ik de eerste dag op de set was en een gast naar me toe kwam die zei: "Je hebt echt geluk, je gaat morgen een DP zien." En ik dacht alleen maar: Eh, maar die heb ik toch net zien lopen? Het duurde een half uur voordat ik doorhad dat DP niet voor Director of Photography stond, maar voor Double Penetration.

Wat is precies het idee achter de serie?
Wat mij opviel was hoe normaal deze mensen eigenlijk waren. Veel mensen hebben een hele uitgesproken mening over de pornoindustrie, alsof het een vorm van moderne slavernij is, maar voor de meisjes en jongens die ik heb ontmoet was het vooral gewoon hun beroep. De pornowereld is een van de grootste en meest winstgevende branches ter wereld, en toch is het nog steeds omgeven door controverse en vooroordelen. Met deze serie wil ik een lichtere kant van die wereld tonen, met intieme momenten die laten zien hoe het er op zo'n set nou echt aan toegaat.

Ik hoef hiermee niet de zoveelste discussie te starten over of porno nu wel of niet goed is. Het enige wat ik met de serie zeg, is: 'Ik heb dit gezien en het was vaak gewoon heel mooi'. Je vormt met elkaar op de set voor een paar dagen een soort kleine gemeenschap – je eet samen, je deelt een kamer met elkaar en je wordt vrienden. Dat is wat ik in deze foto's naar buiten heb proberen te brengen, het idee dat zelfs iets als porno, als het goed en professioneel gedaan is, ook gewoon mooi en authentiek kan zijn.

Is porno eigenlijk nog geil als je het live ziet?
Eigenlijk alleen als je merkt dat de acteurs er zelf van genieten. Ik heb scènes gezien waarbij er niet echt chemie was tussen de acteurs, en dan blijft allemaal het best wel droog en mechanisch. Maar ik ben ook een keer bij een scène geweest in Barcelona en je zag gewoon dat ze er met z'n drieën helemaal in opgingen. Dan waren de opnames en foto's klaar en moesten we ze echt onderbreken: "Oké jongens, we hebben het hoor, je kunt stoppen."

Waarom heb je ervoor gekozen om de fotoserie bij je thuis te exposeren?
Porno wordt normaal gesproken thuis bekeken, dus het leek me wel passend om de foto's ook in zo'n setting te tonen. Ik wil dat mensen zich op hun gemak voelen als ze deze serie zien, en dat lukt minder in een maagdelijk witte expositieruimte. Daarnaast heb ik me de afgelopen jaren altijd een beetje een voyeur gevoeld, dus het voelde wel zo eerlijk om dat nu om te draaien.

De expositie It's Just Love wass vanaf 16 t/m 20 september te zien in het huis van Sophie Ebrard op de Nassaukade 15 in Amsterdam. Ga voor meer informatie naar de website van UNSEEN Festival.