De meeste Nederlandse prof-ravers kennen de film Naar de klote! uit 1996 wel. Mocht je deze clubcultklassieker – die onder anderen een piepjonge Tygo Gernandt, Hugo Metsers met epische bakkebaarden, de voltallige bezetting van de Party Animals en Thom Hoffman als DJ Cowboy bevat – nog niet gezien hebben? Doe geen moeite. De film is zo slecht dat hij pijn doet aan je ogen en ook een beetje aan je ziel. In plaats van een geloofwaardig beeld te schetsen van de Amsterdamse clubscene in de jaren negentig, maakte regisseur Aryan Kaganof in Naar de klote! vooral duidelijk hoe slecht het destijds gesteld was met het Nederlandse acteertalent. Krap twintig jaar later blijft er weinig van over.
Advertentie
Het tegenovergestelde geldt voor de documentaire die Kaganof eerder dat jaar maakte voor VPRO's Laat op de avond na een korte wandeling… Deze film moet je gezien hebben. Hij heet Techno: Space and Flow in the Radical Frame en is wat mij betreft nog altijd een van de beste techno-doc's ooit gemaakt. Geen andere films, behalve misschien het Duitse Feiern of het Britse Pump Up The Volume, hebben de geest van de technocultuur zo goed weten te vatten.Terwijl de meeste documentaires zich vooral richten op techno als muzikale stroming, graaft Space and Flow dieper en analyseert techno als een culturele uiting van de moderne tijd. Zaken die in deze film worden aangestipt zijn twintig jaar later relevanter dan ooit. Zo spreekt Kerkhof met Scanner, de excentrieke geluidskunstenaar die met mensen als Björk en David Lynch heeft samengewerkt, over de uitholling van intermenselijke communicatie. "Ik heb een probleem met nieuwe technologie", zegt hij. "We worden doodgegooid met informatie en nieuwe media. Maar eigenlijk communiceer je niet echt met mensen. Ik geniet van de ironie dat hoe meer technologie we uitvinden, hoe meer tijd je schijnt te verdoen door met mensen te proberen te communiceren." Dit was lang voordat internet en social media onze levens beheersten.
Scanner
Kerkhofs selectie van interviewees is ijzersterk. Zo spreekt hij met Japans techno-icoon Ken Ishii en de inmiddels overleden ambient-pionier Pete Namlook over wat zij precies met hun muziek willen vertellen. Met de Britse schrijver Nicholas Saunders praat hij over de impact van xtc op de danscultuur. Ook vraagt hij Dimitri Hegemann, de eigenaar van de legendarische Berlijnse club Tresor, wat de aantrekkingskracht van techno is: "De kilte van het leven in de grote stad. Techno is een vorm van kunst die dat gevoel uitdrukt."En dan heb ik het nog niet eens gehad over de manier waarop Space and Flow in the Radical Frame gefilmd is. Beelden worden versneld, opgeknipt, verdubbeld of versneden met obscure mangafilms of Japanse pornofragmenten. Af en toe is het net of je een Rietveld-video installatie aan het bekijken bent. In een tijd dat techno een miljoenen-industrie is geworden, zou je bijna vergeten dat het ooit als avant-gardistische futuristische stroming is begonnen. Deze film herinnert je daaraan. Kijken dus.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
