We vroegen vrouwen of ze afknappen op veganistische mannen

Als we de verhalen mogen geloven, leven we in een verlicht tijdperk. We begrijpen dat onbenullige details als lievelingskleur of lievelingseten niets zeggen over iemands genderidentiteit: mannen hoeven tegenwoordig echt niet meer op een lap rood vlees te kauwen om hun mannelijkheid te bewijzen, toch? 

Nou, volgens een nieuw onderzoek is die aanname misschien te optimistisch. Een studie die in het tijdschrift Sex Roles werd gepubliceerd, suggereert dat mannen die een veganistisch dieet volgen vaak als “niet mannelijk genoeg” worden gezien. Deze perceptie lijkt ook bij vrouwen aanwezig te zijn – het waren dus niet alleen Andrew Tate-adepten die veganistische mannen “gay” noemen. Een significant deel van de mannen die meededen aan het onderzoek vonden dat mannelijke vegans vaak als fysiek zwakker en minder mannelijk worden gezien, en een aantal vrouwelijke deelnemers vond dat deze stereotypen wel klopten. 

Nog gekker: sommige vegans vonden dit ook. Het onderzoek toonde aan dat een aantal vrouwelijke veganisten ook negatieve overtuigingen over mannelijke vegans hadden, zoals dat ze niet mannelijk of zwak zouden zijn. “De vrouwelijke veganisten waren zelf ook verrast dat ze zulke stereotiepe gedachten hebben. Ze weten op rationeel niveau natuurlijk dat een veganistisch dieet niets te maken heeft met iemands mannelijkheid,” vertelde Dominika Adamczyk, medeauteur van het onderzoek, aan PsyPost. “Ik denk dat deze observatie nog meer benadrukt hoe sterk de connectie tussen vlees eten en mannelijkheid is.”

Dit is een tamelijk schokkende ontdekking, vooral voor de veganistische mannen onder ons. Want is er nog hoop als zelfs andere veganisten vinden dat je een miezerige soyboy bent omdat je geen dierlijke producten gebruikt? 

Maar: klopt dit onderzoek wel? Vinden vrouwen veganistische mannen echt minder mannelijk? En nog belangrijker: betekent dat ook dat vrouwen het onaantrekkelijk vinden als een man veganistisch eet?

Om dit tot op de bodem uit te zoeken, hebben we bij VICE ons eigen grondige wetenschappelijke onderzoek uitgevoerd. We hebben namelijk een hoop vrouwen gevraagd of veganisme onaantrekkelijk is.

“Ja,” was het onmiddellijke en resolute antwoord van een vrouw op onze call-out op Instagram. “Ja, het spijt me dat ik het zeg, maar ik ben gek op mannen die vlees eten,” zei een ander. “Ja, is dat slecht?” vroeg weer een ander, voordat ze bekende dat ze zelf als “ex-vegan” sprak. “Ik vind het een beetje een afknapper, maar dat zegt waarschijnlijk meer over mij dan over hen,” biecht een vierde vrouw op. “Ik ben bang dat hun scheten helemaal naar Quorn ruiken, en ik ben dol op steaks koken, dus voor mij is het wel een afknapper ja,” meldde een vijfde, die daarmee nog het meest over zichzelf onthulde.

Tot dusver ziet het er niet goed uit voor de vegan mannen. Maar zoomers zullen zich er vast minder om bekommeren dan boomers, toch? Veganisme hoort nu “genormaliseerd” te zijn, toch? Beyoncé en Jay-Z zijn potverdorie vegan! Er moeten toch minstens een paar vrouwen in de wereld zijn die veganistische mannen niet altijd met zwakte en flatulentie associëren.

Om antwoorden te vinden, wendde ik me tot een beruchte bron van oneindige kennis: meidengroepschats. “Ik zie een vegan man niet als minder mannelijk, en vind het ook geen afknapper,” zegt Phoebe (29), in verdediging van quornknapen. “Om eerlijk te zijn zou ik een veganistische man wel fijn vinden, omdat ik waarschijnlijk gezonder zou eten.” De 31-jarige Amy heeft een soortgelijke gedachtegang: “Als ze vegan zijn, kunnen ze misschien ook beter en creatiever koken, wat voor mij zeker geen minpunt is.” Hannah (30) vindt dat ook een aantrekkelijk aspect. “Het is waarschijnlijker dat ze flexibele koks zijn, wat ook best aantrekkelijk is,” zegt Hannah. “Ik heb veel vrienden met intoleranties en allergieën, en het is fijn als iemand daar rekening mee kan houden.”

Met andere woorden: veganistische mannen zijn flexibel en goed in de keuken. Het zal voor de Andrew Tate-bro’s misschien geen doorslaggevend teken van alfa-mannelijkheid zijn, maar wel eigenschappen die kunnen helpen bij het vinden van een levensechte vriendin. 

Niet iedereen is hierdoor overtuigd. Als ik deze vraag loslaat in het bredere internet-ecosysteem, haakt de 28-jarige Martha, die net als sommige anderen in dit stuk een pseudoniem gebruikt, er al snel op in. “Ik vind het eerlijk gezegd gewoon niet sexy,” zegt ze. “Koken, uit eten gaan en nieuwe dingen proberen qua eten zijn voor mij belangrijke, leuke bezigheden. Veganisme is daar gewoon een groot obstakel bij.” Martha wil wel haar reputatie als moderne en verlichte vrouw behouden, dus voegt eraan toe dat ze “de discipline en de morele, ethische zaak” achter veganisme waardeert, maar dit vertaalt zich niet naar verlangen: “Ik vind het gewoon niet sexy.”

Er zit echter nogmaals een andere kant aan dit verhaal. “Mijn vriendje is nu gepassioneerd bezig met veganuary, dus het zal je niet verbazen dat ik zeg dat ik veganisme geen probleem vind,” zegt mijn oude schoolvriendin Molly (30). “Het laat mij zien dat ze een sterk moreel kompas hebben en ergens in geloven. Het is een goede indicator dat ze ergens om geven.”

Misschien ligt de vraag of een veganistische man aantrekkelijk is of niet dus vooral aan het vergelijkingsmateriaal. Zijn vegans de flexibele tegenhanger van een saaie AVG-man, of zijn ze lastige zeurpieten die niet mee willen naar een hippe nieuwe eettent? En wat ook een belangrijke vraag is: hoe sexy is het tegenbeeld van de veganistische man eigenlijk? Zijn vleesverslindende macho’s aantrekkelijker? 

“Ik zou het oprecht een grotere afknapper vinden als iemand groente afslaat en alleen vlees eet,” zegt de 31-jarige Rebecca uit Australië. “Ik zou het zelfs een enorme afknapper vinden.” En dit komt niet door proteïneshakes; ze moet ook niets hebben van bulkende mannen. “Ik vind het niet erg als iemand een beetje sportief is,” zegt ze. “Maar een volledige focus op vlees schreeuwt voor mij gewoon ‘man-child’. Ik krijg er een beetje holbewoner-vibes van.” 

In een wereld waarin mensen Jordan Peterson nog steeds als een soort rolmodel beschouwen – hoewel hij zichzelf met zijn dieet van louter vlees en benzo’s letterlijk een coma in heeft geholpen – voelt dit als een belangrijke scheidslijn. 

“Rauw vlees voelt akelig mannelijk,” zegt de 27-jarige Chloe, die het met Rebecca eens lijkt te zijn. Maar ze komt ook met een nieuw punt, dat eigenlijk helemaal niet over dieet gaat, maar over vibes. “Ik denk dat veganisme voor mannen en voor vrouwen een grote afknapper is,” zegt ze, “omdat het zo prekerig is.” Dat maakt het onaantrekkelijk, legt ze uit. “Ik denk dat influencers mijn beeld van vegans een beetje hebben verpest,” zegt ze. “Vegan influencers zijn altijd zo van, ‘Kijk mijn leven op Bali waar ik veganisme promoot en zeg dat het kanker geneest!’” voegt ze eraan toe. Dieet en mannelijkheid liggen dus in feite op een spectrum: “Mannen die veel rood vlees eten zijn onaantrekkelijk omdat ze aan incels doen denken, en op veganistische mannen kan je afknappen omdat je denkt: ik wil niet bij je sekscult van selderij beminnen.”

Dus Peterson-lite carnivoren: slecht. Prekerige, pseudowetenschappelijke witte vegans op Bali: ook slecht. Wellicht is dus het gewoon onaantrekkelijk als mannen hun identiteit zo verbinden aan hun exclusieve dieet. 

Flick (54) biedt wijze woorden. “Met mensen als Woody Harrelson en Joaquin Phoenix als rolmodellen is er zeker geen tekort aan sexy veganistische mannen,” zegt ze. “Veel atleten ontdekken nu ook veel voordelen omtrent energie van plantaardig eten, dus we hebben nu ook superfitte, sexy vegan mannen.” Dit is beter dan het alternatief, zegt ze. “Ik zou het moeilijk vinden om aangetrokken te zijn tot een ouderwetse vleesetende man, omdat het allemaal een beetje vorige-eeuws voelt… op emotioneel, fysiek en spiritueel niveau.” Flick vindt het ontzettend aantrekkelijk als iemand verantwoordelijkheid neemt voor wat er in hun lichaam en op de planeet gebeurt – “zolang ze er niet eeuwig over doorpraten.”

Dit lijkt de doorslaggevende conclusie van ons onderzoek te zijn: alles is prima, zolang je er niet iedereen mee lastigvalt. Zoals Sarah, die zelf vegan is, zegt: “Zoals bij letterlijk elke ideologie het geval is, als er geen humor is en het alleen maar prekerige schijnheiligheid is, dan is het onuitstaanbaar. Niemand heeft zin om het de hele tijd over iemands diëtaire verplichtingen of keuzes te hebben.”

Ziedaar het oordeel: het gaat er niet om wat je eet, maar hoe je het eet. Als het erop aankomt is iemands dieet waarschijnlijk toch niet de doorslaggevende factor voor of je van bil gaat of niet. Zoals Jas het zegt: “Het boeit me echt niet wat je in je mond stopt”. Dat is pas verlicht.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op VICE UK.

Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.