"Ja, de dood. De dood moet zo prachtig zijn. Om in de zachte bruine aarde te liggen, met het gras dat boven je hoofd heen en weer wiegt, en te luisteren naar de stilte. Om geen gisteren te hebben, en geen morgen. Om de tijd te vergeten, het leven te vergeten, om vrede te hebben." – Oscar WildeIn de negentiende eeuw werden "groene" of "rustieke" begraafplaatsen populair in Europa en de Verenigde Staten. Het idee was dat het een soort parken waren, waar mensen konden picknicken en ontspannen te midden van hun overleden vrienden en familie. De graven liggen niet in keurige rijtjes, maar lijken min of meer willekeurig te zijn verdeeld over het terrein. De ontwerpers van deze plekken wisten waarschijnlijk niet dat in de toekomst tienergoths naar hun begraafparken zouden gaan om te blowen en een beetje aan elkaar te zitten, maar kunstenaar Rachel Stern uit New York ziet ze nog steeds graag als plekken waar de doden en de levenden met elkaar kunnen chillen.
Advertentie
De tentoonstelling Yes, Death. is op dit moment te zien in de Black and White Gallery in New York. Er zijn zestien afdrukken te zien van foto's die Stern maakte tijdens een reis door de zuidelijke staten van Amerika, en een installatie die Stern beschrijft als een "pastelkleurige versie van een kerkhof," waar de gasten in, op en rond mogen relaxen.Bekijk hieronder een deel van de foto's uit de tentoonstelling:
Yes, Death. is te zien tot eind juni in de project space van Black and White Gallery in Brooklyn. Op het verzoek van de kunstenaar vind je hier een link waarmee je een donatie kan doen aan de slachtoffers van het bloedbad in club Pulse in Orlando.