Het klopt dat Alberta Balsam (Aniek de Rooij in het dagelijks leven) een vrouw is. Het klopt ook dat het vandaag Internationale Vrouwendag is. Maar dat we hier vandaag de primeur van haar clip voor het nummer I Can’t Save You hebben, heeft weinig met die twee dingen te maken. Ze maakt namelijk prachtige muziek en die clip, die mag er ook wezen. We zouden hem bij wijze van spreken ook op Dierendag kunnen plaatsen (al duurt dat nog erg lang), of op een willekeurige andere dag die niet direct of zijdelings met vrouwen te maken heeft.Nou had ik hier wat kunnen schrijven over hoe de muziek klinkt, dat de naam Alberta Balsam gejat is van Aphex Twin, dat je in de videoclip (hierboven) een astronaut langs architectonische hoogstandjes in Rotterdam ziet lopen, of dat Aniek deel uitmaakt van DOOXS, maar het is Internationale Vrouwendag en Aniek schreef in het mailtje waarin ze vroeg of we haar clip wilden plaatsen dat dat “misschien een leuk aanhaakdingetje was.” Daar werd ik eerst een beetje droevig van, daarna een beetje boos en tenslotte moedeloos. Wat is dit voor wereld, als een ontzettend toffe producer denkt dat ze alleen maar kans maakt als er een aanhaakdingetje is?
Ik kwam er zelf niet uit, dus besloot ik haar even op te bellen.Noisey: Hoi Aniek, waarom denk je dat zoiets nodig is?
Aniek de Rooij: Ik weet niet of het voor mijn muziek per se nodig is, maar ik zag dat er veel blogs waren die deze week extra veel dingen door vrouwelijke makers posten. Ik dacht: misschien is het een leuk haakje.Er is de laatste tijd veel te doen met vrouwen op line-ups van festivals, en ongelijkheid in de muziekwereld. Is dat iets waar jij veel mee bezig bent?
Ja, ik vind het een interessant gegeven. Ik heb ook wel dingen meegemaakt, maar dan vooral met mijn andere project, DOOXS. Dat mensen vragen: “Oh, wie maakt jullie producties eigenlijk?” Want ja, daar moet natuurlijk een man achter zitten. Of dat iemand zegt: “Ik vind het geen producties die een vrouw zou maken.” Dat vind ik jammer. Ik krijg er het gevoel van dat mensen van tevoren ervan uitgaan dat vrouwen iets niet kunnen. Alsof ze niet kunnen geloven dat vrouwen muziek kunnen maken. Dat vind ik heftig.Dat klinkt demotiverend.
Ja. Maar gelukkig krijg ik ook veel positieve reacties. Geluidsmannen vinden het bijvoorbeeld vaak geweldig als ik aankom met al m’n gear.Maar hoe reageer je dan als iemand vraagt wie jouw producties maakt?
Agressief. Nee, ik weet het niet. Wat ik erg vind, is dat er een soort emancipatiekloof is bij producers. Maar ik snap het wel: sinds vorig jaar komen er steeds meer vrouwelijke producers op. Daarvoor was het echt: welke vrouwelijke producer is tof? Ik snap het vooroordeel dus ergens wel. De meeste vrouwen die ik ken die gaan produceren bijten zich ook niet vast in het technologische aspect ervan.Jij wel.
Ja, ik vind dat superleuk!Heb je weleens het idee gehad dat je ergens werd geboekt omdat ze een vrouw op de line-up wilden?
Met DOOXS zijn we wel gevraagd voor vrouwenavonden. Het is dubbel, want ik zie ook veel mannen die alleen geboekt zijn omdat ze vriendjes zijn met die en die. Dus misschien moeten vrouwen er ook gewoon gebruik maken. Maar aan de andere kant: je wil ook niet dat iemand je laat winnen met Scrabble. Je wil natuurlijk geboekt worden omdat je goed bent. Als ik naar mezelf kijk en naar de mannen om me heen, denk ik dat het grootste probleem is dat vrouwen vaker bescheiden zijn, minder vaak bluffen en minder risico’s nemen. Ik durf mijn muziek bijvoorbeeld pas op te sturen als ik er honderd procent tevreden mee ben. Terwijl ik jongens om me heen zie die echt dingen opsturen die maar voor de helft af zijn.
Advertentie
Aniek de Rooij: Ik weet niet of het voor mijn muziek per se nodig is, maar ik zag dat er veel blogs waren die deze week extra veel dingen door vrouwelijke makers posten. Ik dacht: misschien is het een leuk haakje.Er is de laatste tijd veel te doen met vrouwen op line-ups van festivals, en ongelijkheid in de muziekwereld. Is dat iets waar jij veel mee bezig bent?
Ja, ik vind het een interessant gegeven. Ik heb ook wel dingen meegemaakt, maar dan vooral met mijn andere project, DOOXS. Dat mensen vragen: “Oh, wie maakt jullie producties eigenlijk?” Want ja, daar moet natuurlijk een man achter zitten. Of dat iemand zegt: “Ik vind het geen producties die een vrouw zou maken.” Dat vind ik jammer. Ik krijg er het gevoel van dat mensen van tevoren ervan uitgaan dat vrouwen iets niet kunnen. Alsof ze niet kunnen geloven dat vrouwen muziek kunnen maken. Dat vind ik heftig.Dat klinkt demotiverend.
Ja. Maar gelukkig krijg ik ook veel positieve reacties. Geluidsmannen vinden het bijvoorbeeld vaak geweldig als ik aankom met al m’n gear.Maar hoe reageer je dan als iemand vraagt wie jouw producties maakt?
Agressief. Nee, ik weet het niet. Wat ik erg vind, is dat er een soort emancipatiekloof is bij producers. Maar ik snap het wel: sinds vorig jaar komen er steeds meer vrouwelijke producers op. Daarvoor was het echt: welke vrouwelijke producer is tof? Ik snap het vooroordeel dus ergens wel. De meeste vrouwen die ik ken die gaan produceren bijten zich ook niet vast in het technologische aspect ervan.Jij wel.
Ja, ik vind dat superleuk!Heb je weleens het idee gehad dat je ergens werd geboekt omdat ze een vrouw op de line-up wilden?
Met DOOXS zijn we wel gevraagd voor vrouwenavonden. Het is dubbel, want ik zie ook veel mannen die alleen geboekt zijn omdat ze vriendjes zijn met die en die. Dus misschien moeten vrouwen er ook gewoon gebruik maken. Maar aan de andere kant: je wil ook niet dat iemand je laat winnen met Scrabble. Je wil natuurlijk geboekt worden omdat je goed bent. Als ik naar mezelf kijk en naar de mannen om me heen, denk ik dat het grootste probleem is dat vrouwen vaker bescheiden zijn, minder vaak bluffen en minder risico’s nemen. Ik durf mijn muziek bijvoorbeeld pas op te sturen als ik er honderd procent tevreden mee ben. Terwijl ik jongens om me heen zie die echt dingen opsturen die maar voor de helft af zijn.