Ik deed een dag extreem mannelijke dingen om mijn testosteron te verhogen

Aangezien ik iemand ben die zo nu en dan progressieve ideologieën op internet loopt te verkondigen, ben ik er inmiddels wel aan gewend geraakt dat mensen mijn mannelijkheid in twijfel trekken. Heel nieuw is die manier van redeneren trouwens niet. Concepten als medeleven, empathie en genade worden al sinds mensenheugenis als tegenpolen gezien van zogenaamd typisch mannelijke, primitieve, egoïstische impulsen. En hoewel met name rechtse mensen de politiek altijd al als een typisch mannelijke aangelegenheid hebben beschouwd, is masculiniteit en machogedrag weer helemaal de way to go, in deze Trump-tijden.

De manier waarop versleten liberale personages als “pajama boy” in 2013 werden bespot, waren een voorteken van wat nog komen moest. Het aantreden van de huidige Amerikaanse president, een wandelende parodie op al deze opschepperij, lijkt de katalysator voor de huidige, agressieve golf van verwerpelijke mannelijkheid.

De alt-right in het bijzonder lijkt erg geobsedeerd met het bewijzen van zijn mannelijkheid en het in twijfel trekken van dat van hun tegenstanders. Ze tonen hun mannelijkheid op de verschillende bekende manieren, bijvoorbeeld door het vieren van de onderwerping van vrouwen via de ‘witte sharia’, het trots poseren met hun wapencollecties, of het fantaseren over ontrouwe vrouwen van politieke tegenstanders. Maar als je er wat dieper induikt, zijn de standaarden van de alt-right erg verwarrend. Ze spreken elkaar nogal vaak tegen. Een voorbeeld hiervan is twee Redditposts op een veel gebruikte alt-right ontmoetingsplaats, /r/The_Donald, waarin wordt gezegd dat “echte mannen hun eigen paraplu dragen,” en een ander beweert dat “echte mannen geen paraplu gebruiken.” Wat is het nou? Wel of geen paraplu!??!?

Macho-taal kan ook erg ingewikkeld en vaag zijn. Nu het eens zo populaire scheldwoord ‘cuck’ zijn beste tijd heeft gehad en ze door Social Justice Warriors zijn gedwongen om ‘faggot’ (met uitzondering van deze tweet) niet meer in het openbaar te gebruiken, is er een nieuwe favoriet opgedoken: ‘soy boy’. Deze kleinerende opmerking is gebaseerd op het ontkrachtte geloof dat mannen feminiseren door de consumptie van sojaproducten. Hun testosteron zou namelijk verminderen. Ook is het gebaseerd op de net zo ongegronde aanname dat liberalen veel soja eten.

Het klinkt nogal vermoeiend allemaal. Er wordt enorm veel kostbare tijd gestopt in het maken van geheime richtlijnen over wat een man tot man maakt. Ik vraag me af waar deze beschermheren van de mannelijkheid de tijd vandaan halen om hun mannelijke droomlevens te leven.

Ik besloot om deze ideeën te testen door de mannelijkste dag ooit te leven, terwijl ik mijn testosterongehalte laat meten — de mate van mannelijkheid waar die gasten zich het meest druk om lijken te maken. Ik meet het testosterongehalte in mijn lichaam voor en na mijn mannendag om te zien of het enige invloed heeft gehad.

Nadat ik een lijstje van cliché-activiteiten en houdingen heb verzameld die mannen van de alt-right en andere macho-uithoeken van het internet hebben samengesteld, maakte ik een uitdagend programma om mijn mannelijke kracht te testen.

Wanneer mijn baard eindelijk een acceptabele vorm van de mannelijke stoppel heeft behaald, doe ik mijn eerste speekseltest en ga ik aan de slag.

Ik begon met een bezoek aan de sportschool van mijn appartementencomplex. Daar heb ik onder luid gekreun de zwaarste gewichten opgetild die ik kon tillen. Ik ben blij dat de zaal leeg was, want als iemand iets van m’n gekreun had gezegd, had ik mijn innerlijke alfaman moeten laten zien en naar ze moeten blijven staren totdat ze zouden opgeven.

Overigens wilde ik me, los van mijn agressieve uiterlijk, niet wagen aan zaken als catcalling en andere vormen van aanranding.

Toen ik lichtelijk uitgeput thuis aankwam, knoopte ik een lange stropdas om. Maar die deed ik eigenlijk gelijk weer af, want ik wilde alleen maar aan mezelf bewijzen dat ik een stropdas om kan doen. Bovendien dragen alleen dommeriken een pak als het niet nodig is. Ik besloot een onvervalste mannelijke outfit aan te doen: zwarte denim, motorlaarzen en een geruite bloes met daaronder een shirt. Dat shirt had een lage neklijn zodat mijn borsthaar zichtbaar was. Ik weet wat je denkt: is het overpeinzen van je outfit niet hartstikke onmannelijk? Luister eens, het maakt me geen reet uit wat jij denkt, want wat ik denk is fundamenteel mannelijker dan jouw bezwaar.

Mijn mannelijke ontbijt bestaat uit een rauw ei, een Monster energydrink en beef jerky van rundvlees. Dat dacht ik tenminste. Het bleek gedroogd varkensvlees te zijn. Dat was natuurlijk de bedoeling want echte mannen maken geen fouten.

Na het ontbijt volgde bij uitstek een mannelijke taak: de auto repareren. Mijn auto werkte prima en de olie hoefde ook niet vervangen te worden dus ik heb hem even opgekrikt, een wiel eraf gehaald en het wiel er weer terug opgezet zodra mijn handen goed vies waren. Uit tevredenheid over deze prestatie heb ik een sigaar opgestoken en ben ik naar de volgende activiteit gereden. Ondertussen heb ik bij elk stoplicht de motor flink laten optrekken.

De volgende tweeënhalf uur was ik in een tattooshop. Daar kreeg ik een sicke tatoeage van een schedel van een zeer mannelijke kunstenaar. De schedel was speciaal voor deze macho-aangelegenheid ontworpen. Hoewel de naald herhaaldelijk in mijn vlees prikte, heb ik ervoor gezorgd dat mijn gezicht niet vertrok. Ik heb ook de tatoeëerder niet bedankt.

Toen dat voorbij was, ben ik naar een bierbrouwerij gegaan om wat sport te kijken onder het genot van een biertje. Helaas had de brouwerij geen televisie waarop sport te zien was. Omdat de mannencode mij verbiedt aan iemand suggesties te vragen over waar ik dan misschien wel naartoe kan gaan, heeft het me nog drie pogingen gekost om een plek te vinden waar ze alcohol én sport hebben. Ik bestelde een donker stoutbiertje — die zijn mannelijker dan IPA’s — en heb mezelf gedwongen om te kijken naar een basketbalwedstrijd. Door alle pitstops bij de sportloze cafés liep ik wat achter op het schema, dus na een paar minuten kijken heb ik de rest van mijn biertje achterovergeslagen — ook erg mannelijk — en ben ik ervandoor gegaan.

Het was tijd voor een fancy steakdiner met wat aardappels, de enige toegestane groente voor vandaag. Ik dronk een glas whisky in de ene hand, terwijl ik mijn steak in de andere had. Ik nam beestachtige happen van het vlees.

Ik sloot mijn maaltijd af met een luide boer en vertrok naar de laatste bestemming van de avond, een schietbaan. Nadat ik bij de kassa mijn ervaring met wapens wat heb overdreven, ging ik de baan op en schoot ik een magazijn leeg. Ik was uitmuntend, maar ik ben het target kwijt, dus je moet me maar op mijn woord geloven.

Ik eindigde mijn mannelijke dag met een laatste poging om mijn testosteron te verhogen: ik liet mijn huisgenoot me slaan vlak voordat ik in bed ging liggen. Als dat me geen man maakt, weet ik het ook niet meer.

De volgende ochtend deed ik mijn tweede speekseltest en stuurde die samen met de eerste op naar een laboratorium. Ik was weer mezelf. Het enige dat ik kon doen was wachten op de uitslag.

Die kwamen twee weken later. EverlyWell, het bedrijf dat de test aanbiedt, legt me de resultaten uit. Het blijkt dat mijn dagje mannelijke activiteiten mijn testosterongehalte licht heeft laten dalen. Normale waarden van een gezonde volwassen man zitten ergens tussen de 49.0 en de 185.0 picogram testosteron per milligram. Het gehalte wordt beïnvloed door dieet, lichaamsbeweging, genen, stressniveau en nog een hoop andere factoren. In slechts 24 uur is mijn gehalte van 65.0 naar 54.0 gegaan, gevaarlijk dichtbij de ondergrens.

De enige conclusie die ik uit dit pseudo-wetenschappelijke onderzoek kan trekken is dat deze door mannelijkheid geobsedeerde gasten zich niet alleen als een complete lul gedragen met al hun mannelijk mandingen — de stress die erbij komt kijken om aan al die idealen te voldoen is misschien zelfs contraproductief voor hun einddoelen.

Het hoofd van de medische zaken bij EverlyWell, arts Marra Francis, wist deze gedachten iets te nuanceren. Zij legde me uit dat de testosteronproductie dagelijks tussen de 5 en 12 procent schommelt en mijn kleine dip viel binnen die biologische variabelen, dus hij is niet erg significant. Ze vertelde dat er manieren zijn om het testosterongehalte omhoog te krijgen, maar om een significante stijging van mijn testosterongehalte te krijgen moet ik maandenlang gewichten heffen en mijn dieet volledig aanpassen. Maar Francis vertelde me dat er totaal geen reden is om je testosterongehalte te veranderen als deze binnen de gezonde waarden ligt, tenzij je het lichaam van een bodybuilder wil krijgen.

Dus ga ervoor jongens. Huil bij films, ga lekker breien, spoel je tofu weg met een soja latte. Het zal weinig tot geen effect hebben op het niveau van je mannelijkheid. En zelfs als het dat wel zou doen, wat maakt het dan eigenlijk uit? Het manzijn heeft meer te maken met je karakter dan met een oppervlakkige activiteit of een hormoonspiegel. Je kunt beter een goed persoon zijn met een laag testosterongehalte dan een gast met een lage stem die een fakkel draagt in Charlottesville.