De meest vrouwonvriendelijke hiphopteksten geborduurd op vintage lingerie

Het lijkt in eerste instantie alsof iemand zijn was te drogen heeft gehangen in de witte ruimte van Papillion Art in Los Angeles. Maar als je wat langer naar het vintage ondergoed kijkt, zie je dat er borduursels op zitten met de veelal vrouwonvriendelijke lyrics van bekende rappers. De installatie is onderdeel van de tentoonstelling Every Curve, gemaakt door de Engelse kunstenaar Zoe Buckmans. Door de weinig vleiende woorden over vrouwen te combineren met supervrouwelijke kleding levert ze commenteer op de manier waarop er in de hiphop naar vrouwen wordt gekeken. Als ik er langsga zie ik ondergoed dat door het daglicht wordt verwarmd. Zijden slipjes, kegelvormige bh’s, jarretelgordels en andere stukken onderkleding hangen in de lucht. Her en der staan benen van paspoppen gehuld in kleurrijke kousen.

Buckmans vond de lingerie in vintage boetiekjes en op Ebay en Etsy. Ze laten volgens haar de veranderingen van het vrouwelijke lichaam door de decennia heen zien. De Engelse kunstenaar legt feministische en vrouwelijke kwesties vast door middel van fotografie, sculpturen, borduursels en installaties. Every Curve is haar tweede solo-expositie. In Present Life, haar eerste expositie uit 2015, stelde de Londense kunstenares haar geplastificeerde placenta tentoon, als symbool voor sterfelijkheid, schoonheid en vrouwelijkheid.

“De kledingstukken hadden een eigen leven voordat ik ze bewerkte met mijn borduursels. Ze hebben allemaal een eigen geschiedenis,” vertelt Buckmans aan The Creators Project. “Het borduren is een moeizaam en vaak pijnlijk proces, wat op zichzelf een verwijzing is naar de geschiedenis van het feminisme.” Het project, waar ze drie jaar aan werkte, heeft daarnaast ook een persoonlijke waarde. “Ik ben een ontzettend nostalgisch persoon, dus deze werken zijn ook een knipoog naar wie ik was in de late jaren negentig en in het begin van het nieuwe millennium. Toen droeg ik soms vintage ondergoed over mijn jeans heen en borduurde ik woorden op mijn schooletui.”

De kunstenares luisterde in haar tienerjaren veel Biggie en Tupac. In zekere zin vormde die muziek haar, maar ze hield ook een dubbel gevoel over aan de seksistische rapteksten, die ze nooit helemaal een plek kon geven. Toen ze recent moeder werd, raakte ze gemotiveerd om met de teksten aan de slag te gaan. In plaats van de klassieke slaapliedjes neuriede Buckmans lyrics van Biggie’s album Ready to Die uit 1994 om haar baby in slaap te krijgen, simpelweg omdat dit de teksten waren die ze zich het best herinnerde. “Maar als je zinnen als 'Bitches I like them brainless, guns I like them stainless steel’ in de oren van je baby fluistert, is het moeilijk om die teksten te nuanceren. Met mijn nieuwste werk wil ik deze dialoog onderzoeken.”

Every Curve haalt de meest seksueel getinte teksten aan en is dus allesbehalve preuts. De zin “Welcome to my center, honeys feel it deep in their placenta” van Biggie’s “The What” staat bijvoorbeeld sierlijk geborduurd op een slipje. Toch is er een poëtische band tussen de onderkleding en de expliciete woorden die erop geborduurd zijn. De tekst wordt minder hard door de sierlijke borduursels. Het is alsof de woorden minder pijnlijk lijken wanneer ze op zulke mooie items staan. Die tegenstrijdigheid is ook terug te zien in de muziek waar bijvoorbeeld Tupac zijn gedachten over vrouwen uitdrukt. Hij verheerlijkt overspel en promiscuïteit in "I Get Around,” maar hij toont ook empathie voor het lot van de donkere vrouw in "Keep Ya Head Up." Het spreekt voor Buckmans dat die nuances overeind blijven in haar werk.