We stelden wat vervelende vragen op de afstudeershow van de Design Academy

De afstudeershow van de Design Academy Eindhoven is een ware publiekstrekker tijdens de Dutch Design Week. Sommige bezoekers lopen er rond alsof het een soort avant-gardistische huishoudbeurs is, anderen zijn er duidelijk om het opkomende talent in Nederlands design te spotten – we hoorden het gerucht dat er bobo's uit de auto-industrie aanwezig waren. Het is voor de kersverse ontwerpers dus ontzettend belangrijk dat ze goed voorbereid zijn op mensen die ze stevig aan de tand voelen.

Wij waren er ook en we kunnen in alle nederigheid zeggen dat we ergens tussen het huishoudbeurspubliek en de bobo's uit de auto-industrie schipperen. Maar dat weerhield ons er niet van om toch wat vervelende vragen te stellen.

Fransje Gimbrere, Man and Identity
Studeert af met Standing Textiles
"Ik wilde textiel op een andere manier in het interieur brengen dan we normaliter doen. Ik heb zelf een weefraam gebouwd waarmee ik driedimensionaal kan weven en uiteindelijk heb ik het materiaal zo sterk gekregen dat je er daadwerkelijk op kan zitten."

Hoi Fransje, staat je hele huis nu vol met dit rechtopstaand textiel?
Heel mijn atelier staat vol. Ik heb banken waar ik zelf op zit en ik heb rekken gemaakt waar ik mijn materialen in leg. Ik heb hier ook vijf maanden aan gewerkt.

Ben je het al zat?
Hmm, nee. De kleur misschien wel. Ik heb veel met tweekleurig touw gewerkt, omdat ik het heel tof vond dat de witte delen van het touw door de hars een beetje transparant worden. Maar gelukkig kun je de hars ook een andere kleur geven.

We proberen je wat vervelende vragen te stellen, maar we komen er nog niet helemaal uit. Heb je al moeilijke vragen naar je hoofd geslingerd gekregen tijdens de show?
Ja, hele aparte dingen. De leukste was: hoe maak je dit dan schoon?

Hoe maak je dit dan schoon?
Je kan het met één hand optillen, dus je kan er makkelijk onder stoffen. Je kan het ook afspuiten.

Maar wat nou als je telefoon erin valt? Hoe krijg je die er dan uit?
Ja, dan zie je heel goed wat je gedaan hebt. Je hebt je telefoon echt laten vallen. En dan til je de bank op en haal je 'm eronderuit.

En misschien een beetje schudden tot-ie eruit valt?
Ja, precies. Het materiaal heeft een heel speels karakter.

Volgens mij heb je overal wel een antwoord op klaar. Heb je nog vervelende vragen die we iemand anders kunnen stellen?
De vraag over het schoonmaken kun je eigenlijk overal wel stellen. Daar heb je bijvoorbeeld stenen die van schelpen zijn gemaakt. Die stenen hebben gaten en als ze buiten komen te liggen, dan komt er natuurlijk ook vuil in te zitten. Misschien moeten we die schoonmaakvragen maar gewoon even laten.

Je hebt ons op een idee gebracht.

Marjolein Stappers, Public Private
Studeert af met Oesterplat
"Op een gegeven moment deden de oesters me denken aan de herenpanden die je in Amsterdam hebt, met uitgestrekte marmeren vloeren en muren. Zoiets moest het worden."

Leuk, maar hoe houd je deze tegels schoon?
Ik krijg deze vraag continu. Ik heb inmiddels wel wat tips gehad. Een emmer water met een druppeltje afwasmiddel of groene zeep en dat napoetsen met een krant, dat zou het beste werken.

Bedankt voor de schoonmaaktip. Waarom heb je tegels van oesters gemaakt?
Nou, dat is eigenlijk een vrij jolig verhaal. Ik was uit eten met vrienden. We hadden oesters besteld en we zagen dat oesters vrij bruut de kliko in werden gekiept. Toen dacht ik: daar moet iets mee gedaan worden, dat moet iets blijvends worden. Daar ben ik op door gegaan.

Je zegt dat de oesters normaal worden weggegooid? Zijn jouw tegels dan een beetje duurzaam?
Je moet je voorstellen dat het vijf tot acht jaar duurt tot een oester groot genoeg is tot wij 'm kunnen eten. En dan wordt-ie in drie seconden leeg geslurpt, en in de kliko gekiept. Dat kan gewoon niet. Dus ik ben tussen de kliko en het restaurant gesprongen; geef ze dan maar aan mij. Dus het is een zeer duurzaam project. Het gruis van de harde steen die ik heb gebruikt is ook afvalmateriaal, van steenhouwers.

Willen mensen oestertegels in hun huis?
Nou, van de week was hier een vrouw met plannen voor de keuken. "Die muur wil ik die kleur, die muur in die steen." Toen zei ik wel: ja, maar, mevrouw, het is nog niet helemaal in productie. Die was wel heel verbaasd.

Thomas van der Sman, Public Private
Studeert af met Pong.
"Dit materiaal is ontwikkeld voor kinderspeelplaatsen. Het is helemaal hufterproof en – ik vind het zelf jammer – je kan er geen graffiti op spuiten."

Je hebt dus een pingpongtafel gemaakt. Wat is er mis met een normale pingpongtafel?
Dat is een leuke manier om het te stellen. Er is in feite niks mis met een gewone pingpongtafel, maar ik kan wel vertellen wat er beter is aan deze.

Vertel.
Het gaat eigenlijk niet zozeer om de pingpongtafel, maar ik heb een techniek aangepast. Dat is een techniek die gebruikt wordt in de voedselindustrie, met een heel groot apparaat waarmee je kunststof kan lassen (pakt zijn telefoon erbij).

Dat lijkt een beetje op een geweer.
Het wordt in het Engels ook een gun genoemd. Het is eigenlijk een heel groot lijmpistool. Ik heb zo'n ding uit elkaar gehaald en met kleine aanpassingen is het me gelukt om er niet alleen constructieve lasnaden mee te maken, maar ook decoratieve.

Je pingpongt zelf ook graag, want ik zag je net al even bezig.
Ik moet zeggen dat ik tijdens de show behoorlijk beter ben geworden. Een vriend van mij kwam net langs – dit klinkt een beetje stereotiep – en die komt uit Azië en heeft het als kind al goed geleerd. Ik had het er wel even moeilijk mee, maar ik heb hem wel kunnen verslaan.

Hoe reageren mensen op je tafel?
Heel leuk. Ik bereik hier zo goed als iedereen. Alleen suffe saaie mensen die pingpongen niet leuk vinden, vinden het stom.

Wat zeggen die dan?
Ik stond hier en hoorde iemand zeggen: dit is zo lelijk, zo overdreven.

Heb je nog iets dat je je medestudent wil zeggen? Dan doen wij dat namelijk voor je.
Je moet dan sowieso naar Melle gaan en hem zijn lindeboom-project uit laten leggen. Hij heeft een nogal bijzondere manier om onderzoek te doen. Ik denk alleen dat hij nu ziek is.

Dat is me een potje jammer.

Billie van Katwijk
Studeert af met Ventri
"Koeienmagen zijn een afvalproduct in de vleesindustrie en worden alleen verwerkt in hondenvoer. Dit project laat zien dat deze overblijfselen uit slachthuizen fascinerende structuren hebben en kunnen veranderen in luxe handtassen."

Hoi, heb je nog een beetje vervelende vragen gehad de laatste dagen?
Het vervelendste is dat ik de hele tijd dezelfde vragen krijg.

Zoals?
De meeste mensen weten niet wat het is en dan vertel ik dat het koeienmagen zijn. Sommige mensen willen dan meteen alles weten van het verteringsproces van de koe. Dan moet ik daar een spreekbeurt over geven.

Wel een goede vraag. Hoe werkt het verteringsproces van een koe dan?
Ja, haha, goeie. Sommige mensen denken ook nog dat ze het beter weten. Dan zeggen ze "een koe heeft zeven magen." En dan zeg ik "nee, vier." Dat geloven ze dan niet en dan weet ik niet meer wat ik nog kan zeggen. Ik ben hier wel de koeienmagenexpert. Het is raar dat mensen altijd willen laten zien dat ze ook wat van het onderwerp afweten, maar dan weten ze het eigenlijk niet.

Stel je mocht nu als bezoeker een vervelende vraag aan je medestudenten stellen. Wat zou je dan vragen?
Het zijn natuurlijk allemaal prototypes, dus het is dan leuk om te vragen hoe ze het zelf zouden gebruiken. Roxanne heeft een nieuw soort servies gemaakt, omdat eten en seks dezelfde geluksstofjes in je hoofd aanmaken. Met haar servies kun je op een hele sexy en sensuele manier eten. Dat wil ik dan wel zien. Kan ze dat demonstreren?

Wij gaan het vragen!

Roxanne Brennen, Man and Leisure
Studeert af met Dining Toys
"Het zijn eigenlijk speeltjes om mee te eten. Je hersenen reageren op dezelfde manier op eten als op seks. Hoe meer er in die dingen sprake is van speelsheid, vrijheid, verlies van controle en ruimte om te onderzoeken, hoe meer endorfine er in hersenen vrijkomt. Maar als je kijkt naar westerse etiquette, zie je dat het servies een beperkende factor is."

Hoe zou jij deze eetspeeltjes gebruiken?
Ik wil er geen regels aan verbinden. Als ik dat doe, dan ga ik weer grenzen stellen. En dat gaat tegen de gedachte van het project in.

En jij persoonlijk? Kun je het voordoen?
Nee, niet hier. Op het scherm zie je een filmpje, en dat is hoe ik het zou gebruiken. Ik heb het ook door andere mensen laten proberen, en zij gebruikten het op hele verschillende manieren.

Ze hadden een wilde nacht daarna?
Nou, het verschilt erom met wat voor gezelschap je bent: met z'n tweeën als stelletje, of met een groep. Het kan alle kanten op. Maar het zijn geen seksspeeltjes, hè. Het is geïnspireerd op sensualiteit, en het verrassende is juist dat je daarin heel veel verschillende niveaus van intensiteit hebt.

Hoe reageren mensen erop?
Dat is erg grappig. Van een afstandje vinden mensen het wel interessant, maar als ze het filmpje hebben gezien, kijken ze me een beetje vies aan. Alsof ik een misdaad heb begaan.

En zeggen ze dan ook iets?
Nee, niks. Totale stilte. Sommigen lopen weg. Anderen reageren anders, en zeggen dat ik met chefs moet samenwerken. En dat is uiteindelijk ook het doel. Het servies is één stap, maar je hebt ook een tafel en een stoel die de ervaring van het eten een bepaalde kant op duwen.

Ines De Peuter, Man and Identity
Studeert af met Back Ups
"Ik wil met mijn accessoires mensen een mooie houding geven. Het is goed voor je rug en het accentueert hoe mooi het is om rechtop te lopen."

Wat is er mis met mijn lichaamshouding?
Nou, jij staat wel relatief goed eigenlijk. Maar veel mensen gaan ook direct rechter staan als ze mijn project zien.

Als het al werkt zonder dat mensen het gebruiken, had je het hele ding ook niet hoeven maken.
Haha. Ja, maar anders had het ook niet gewerkt.

Daar heb jij dan weer gelijk in. Wat voor mensen hebben dit dan wel nodig?
Er zijn tegenwoordig veel mensen die krom lopen. Er zijn eigenlijk geen oplossingen die leuk of mooi zijn om te dragen. Van die orthopedische toestanden. Ik wil juist benadrukken dat rechtop lopen super mooi is en dat het best iets is dat je kan uitdragen.

Heb je zelf problemen met je houding?
Ja, mijn hele familie heeft rugproblemen en allemaal zijn ze eraan geopereerd. Van kleins af aan heb ik van mijn ouders meegekregen om rechtop te lopen en geen zware dingen te tillen. Ik wil er wel op letten, maar het is moeilijk om er constant aan te denken. Als ik dan ergens iemand zie binnenlopen die rechtop loopt, dan denk ik: wow. Dat gevoel wil ik ook met mijn juwelen overbrengen.

Julica Morlok, Man and Identity
Studeert af met Virtual Materiality
"Ik wilde zien wat er gebeurt als je objecten kenmerken geeft van het menselijk lichaam, omdat ze dan bijna zelf een levend iets worden. Aan de ene kant kun je ertoe aangetrokken zijn, wil je het aanraken, voelen, weten of en zacht of hard is. Maar tegelijkertijd is het een beetje smerig en duwt het je weg."

Spannende vorm voor een bank, maar zit het ook lekker?
Ja het is fijn, het vormt om je lichaam, je kunt door verschillende delen heen bewegen en het is zacht, het is binnenin allemaal schuim.

Mogen we er even op zitten?
Nee, want dan wil iedereen. Maar je kan het wel zachtjes aanraken.

Is deze vorm nou beter dan een gewone bank?
Het is niet dat ik hier een voorkeur voor heb. Het was voor mij de vraag wat er gebeurt, of het emoties uitlokt. In een normale bank weet je wat je moet verwachten. In deze bank is heb bijna alsof je iemand moet leren kennen.

Heb je nog vervelende vragen gekregen?
Nee, ik denk niet dat er vervelende vragen bestaan. Het is wel grappig om de associaties van mensen te zien. Soms zijn mensen wel een beetje hardhandig en willen ze het aanraken en ermee spelen. Dat is soms wel een beetje teveel van het goede.