Het resultaat van 165 kunstenaars die losgingen op een verlaten gebouw in Berlijn

Wat gebeurt er als je 165 kunstenaars toegang geeft tot een verlaten gebouw in Berlijn? Dan wordt een gebouw van vijf verdiepingen omgetoverd tot een heus kunstdoolhof. De ruimte lijkt in de verste verte niet op een traditionele galerie, maar straatkunstenaars uit meer dan zeventig verschillende landen stellen er hun werk tentoon.

Het verlaten gebouw was ooit een bank op de beroemde Kurfürstendamm. Het stond lange tijd leeg, maar nu zit het vol met kunst. In juni wordt het pand gesloopt, zodat er appartementen gebouwd kunnen worden. Maar dat is juist het leuke aan dit project volgens de kunstenaars. Tot aan de start van de sloop, kan iedereen gratis naar binnen. Al moet je daarvoor wel een paar uurtjes in de rij staan.

THE HAUS (ook wel Berlin Art Bang genoemd) is een project van Kimo, Bolle en Jörni, die onder dit alias al meer dan twintig jaar naam maken in de wereld van de Berlijnse straatkunst. Om geld te verdienen werken ze bij reclamebureau Xi-Design, maar als Die Dixons startte ze THE HAUS. Ze zijn nooit uit op winst. Ze hebben hun alle kunstenaars uit hun kennissenkring uitgenodigd om bij te dragen aan het project. Eerder zetten ze al een platform op om straatkunst op de kaart te zetten, en om mensen op laagdrempelige wijze toegang geven tot kunst. "We hebben een heel groot netwerk," vertelt Kimo aan Creators, "en we zijn goed georganiseerd, maar het hele project komt ook grotendeels uit de harten van mensen die bereid zijn zich ervoor in te zetten."

Kimo liet zich interviewen ergens achterin THE HAUS, omringd door kratten verf en bier. Al het materiaal is gedoneerd door bedrijven, ontdekte ik later. Zo kwam het bouwmateriaal van een lokaal constructiebedrijf, het bier van Berliner Pilsner en een vier sterren hotel bood de kunstenaars een gratis logeerplekje. "Dit is ook geen marketinggrap," vertelt Kimo. "We willen dat de kunstenaars het respect krijgen dat ze verdienen, dat ze kunnen zeggen en maken wat ze willen. Dat is de reden dat niemand betaald werd, maar ook niets te koop is."

De omvang van het project wordt een stuk duidelijker als je meer over Die Dixons te weten komt. "We zijn net zoals ieder ander begonnen met het maken van straatkunst: op illegale wijze. Maar na een tijdje, toen we wat getraind hadden en we beter werden, kregen we werk. Twintig jaar later hebben we nu ons eigen bedrijf Xi-Design. Dat is ook de reden dat ons netwerk zo groot is en dat we niet alleen kunstenaars kennen, maar ook merken en agentschappen. De mensen kennen ons en weten dat we te vertrouwen zijn wanneer het op grote projecten aankomt."

Ook voor dit tijdelijke project was iedereen aan boord. "We zijn altijd aan het schilderen, het wordt altijd weggehaald, en komt er weer nieuwe kunst. Dat is gewoon hoe het werkt. We doen het ook niet omdat het voor altijd blijft voortbestaan, we willen wel gewoon beter worden en werken met nieuw materiaal, plekken en andere dimensies."

De kunstenaars die meewerkten aan het project waren er bijna non-stop mee bezig. "We gaven ze maar een paar regels," vertelt Kimo. "Geen haat en geen bullshit. 'Fuck Trump, fuck dit en fuck dat,' daar zaten we niet op te wachten. Een politieke boodschap is prima, maar iedereen moet die wel zelf kunnen interpreteren. Met 165 kunstenaars wilden we ook niet dat het werk tussen kunstenaars tot conflicten zou leiden. Het is een familieproject en we laten graag zien wat we kunnen, maar ook hoe professioneel en kwalitatief straatkunst kan zijn. Er zijn genoeg andere manieren om iemand belachelijk te maken."

De groep varieerde van Berlijnse kunstenaars tot internationale activisten, van crews die al jaren samen zijn tot aan nieuwe samenwerkingen, en andere individuen. Kunstenaar Urzula Amen bouwde een nepsupermarkt waarin de producten voorzien zijn van etiketten voor gezondheidsrisico's, in de stijl van sigaretverpakkingen. Enkele kamers verderop vind je International Justice Mission, een kamer die eruitziet als een Indiaas bordeel, compleet met VR-brillen, zodat je je ook kunt inbeelden hoe het er vandaag de dag aan toe gaat.

Er is ook een no-phone zone, zodat het publiek terug kan naar de basis, zoals Kimo het omschrijft. "Gebruik je ogen, gevoelens en emoties terwijl je door de kamers loopt. Doe een stapje terug en kijk ergens een tweede keer naar, of raak het aan. Stop met dingen te bekijken door je telefoonscherm, of via het internet. Ga erheen, ervaar het zelf en geniet van het moment."

Die Dixons zijn op dit moment op zoek naar een plek waar ze nog een HAUS kunnen neerzetten. "We krijgen aanvragen vanuit Nederland, België en andere landen," vertelt Kimo. "Ze hebben allemaal een gebouw voor me. Dus dit is zeker niet het laatste HAUS wat we hebben gebouwd."

THE HAUS wordt begin juni gesloopt. Kijk voor meer informatie op de website van THE HAUS of volg ze op Instagram.