Gisteren overleed de Italiaanse trance-dj en producer Robert Miles aan kanker. De 47-jarige muzikant stond voornamelijk bekend om zijn hit Children uit 1995. Het lied heeft een van de meest herkenbare melodieën uit de muziekgeschiedenis (na Sandstorm van Darude, uiteraard). De single voerde de hitlijsten aan in meer dan twaalf verschillende landen, waaronder maar liefst dertien weken in de Euro Top 100. Children wordt vandaag de dag gezien als de reden dat trance in de jaren negentig populair werd. Maar, zo blijkt, het nummer had ook een sociaal aspect: het voorkwam dat mensen omkwamen bij auto-ongelukken.
In een interview met Tofaki.com vertelde Miles over de inspiratie voor het nummer. Zijn vader kwam in 1994 terug van een hulpmissie in voormalig Joegoslavië en liet hem foto's zien van kindslachtoffers uit de oorlog aldaar.
Advertentie
"Elk nummer dat ik in mijn leven heb geproduceerd was het product van een ervaring die ik in die specifieke periode heb gehad," legt Miles uit. " Children maakte ik nadat mijn vader me foto's liet zien van kinderen die het slachtoffer waren geworden in de oorlog in Joegoslavië."
Miles trok zich terug in een kleine studio die hij in een omgebouwde garage vlakbij zijn ouderlijk huis had gemaakt. Het is duidelijk dat de rauwe, emotionele reactie van de producer op de heftige afbeeldingen is doorgesijpeld naar het diep melancholische numer dat hij uiteindelijk zou maken. Volgens Armada Music was Miles extreem zenuwachtig toen hij Children voor het eerst in een set zou draaien. Hij maakte zich zorgen over de reactie van de clubgangers op het instrumentele nummer. Zij waren er namelijk aan gewend om harde ravenummers te horen. "Bang, maar ook enthousiast, opende ik mijn set met Children. De dj voor me had net afgesloten met een hele harde plaat," vertelt hij in een interview met Armada Music. "De sfeer breken kon ervoor zorgen dat iedereen de dansvloer zou verlaten. De mensen die voor me stonden gingen direct stilstaan en keken me bijna geïrriteerd aan. Ik voelde koud zweet over mijn rug kruipen en ik herinner me nog dat ik omlaag keek uit angst." "Het nummer bereikte zijn razende climax. Vanaf de dansvloer kwam donderend kabaal," vervolgt hij. "Ik keek op en zag een zee van handen omhoog reiken, een lach op ieder gezicht gedrukt. Een meisje kwam huilend naar me toe: 'Wat voor muziek is dit?', vroeg ze me. Ik denk niet dat ik dat moment ooit zal vergeten, toen ik me realiseerde dat mijn gevoelens over waren gekomen. Mijn droom was werkelijkheid geworden." Children werd uiteindelijk een essentieel onderdeel van zijn succes. Volgens een artikel van Billboard uit 1996 was er in de jaren negentig een groot probleem met ravers die na een avondje uit naar huis reden en in auto-ongelukken terechtkwamen. De Italiaanse media hadden er zelfs een naam voor: stragi del sabato sera, oftewel: zaterdagnachtslachting. Datzelfde artikel merkt ook op dat het nummer een favoriete laatste plaat werd voor dj's om aan het einde van de nacht de draaien, in een poging de ravers te kalmeren voordat ze naar huis gingen. De release werd dan ook met open armen ontvangen door de Italiaanse autoriteiten en ouders. Volgens Billboard hoopte Miles dat Children aan het einde van de nacht ervoor zou zorgen dat de feestende mensen wat rustiger werden voordat ze achter het stuur kropen, en op die manier ongelukken zouden voorkomen. Hoewel Miles er nu niet meer is, zal Children altijd worden herinnerd als het nummer dat de weg vrijmaakte voor de populariteit van downtempo-muziek in de ravescene, met daarbij nog een extra twist: een nummer geïnspireerd door de wreedheid van de dood, dat uiteindelijk levens heeft gered.
Miles trok zich terug in een kleine studio die hij in een omgebouwde garage vlakbij zijn ouderlijk huis had gemaakt. Het is duidelijk dat de rauwe, emotionele reactie van de producer op de heftige afbeeldingen is doorgesijpeld naar het diep melancholische numer dat hij uiteindelijk zou maken. Volgens Armada Music was Miles extreem zenuwachtig toen hij Children voor het eerst in een set zou draaien. Hij maakte zich zorgen over de reactie van de clubgangers op het instrumentele nummer. Zij waren er namelijk aan gewend om harde ravenummers te horen. "Bang, maar ook enthousiast, opende ik mijn set met Children. De dj voor me had net afgesloten met een hele harde plaat," vertelt hij in een interview met Armada Music. "De sfeer breken kon ervoor zorgen dat iedereen de dansvloer zou verlaten. De mensen die voor me stonden gingen direct stilstaan en keken me bijna geïrriteerd aan. Ik voelde koud zweet over mijn rug kruipen en ik herinner me nog dat ik omlaag keek uit angst." "Het nummer bereikte zijn razende climax. Vanaf de dansvloer kwam donderend kabaal," vervolgt hij. "Ik keek op en zag een zee van handen omhoog reiken, een lach op ieder gezicht gedrukt. Een meisje kwam huilend naar me toe: 'Wat voor muziek is dit?', vroeg ze me. Ik denk niet dat ik dat moment ooit zal vergeten, toen ik me realiseerde dat mijn gevoelens over waren gekomen. Mijn droom was werkelijkheid geworden." Children werd uiteindelijk een essentieel onderdeel van zijn succes. Volgens een artikel van Billboard uit 1996 was er in de jaren negentig een groot probleem met ravers die na een avondje uit naar huis reden en in auto-ongelukken terechtkwamen. De Italiaanse media hadden er zelfs een naam voor: stragi del sabato sera, oftewel: zaterdagnachtslachting. Datzelfde artikel merkt ook op dat het nummer een favoriete laatste plaat werd voor dj's om aan het einde van de nacht de draaien, in een poging de ravers te kalmeren voordat ze naar huis gingen. De release werd dan ook met open armen ontvangen door de Italiaanse autoriteiten en ouders. Volgens Billboard hoopte Miles dat Children aan het einde van de nacht ervoor zou zorgen dat de feestende mensen wat rustiger werden voordat ze achter het stuur kropen, en op die manier ongelukken zouden voorkomen. Hoewel Miles er nu niet meer is, zal Children altijd worden herinnerd als het nummer dat de weg vrijmaakte voor de populariteit van downtempo-muziek in de ravescene, met daarbij nog een extra twist: een nummer geïnspireerd door de wreedheid van de dood, dat uiteindelijk levens heeft gered.