FYI.

This story is over 5 years old.

Creators

Preta Wolzak zet klassieke genderrollen op zijn kop met transgenderpoppen

Kunstenares Preta Wolzak speelt niet met poppen. Wel met vastgeroeste noties van gender en identiteit.
“I Hate Dolls” van Preta Wolzakmet v.l.n.r.: “N'Gozi”, “Sassenach”, “LuLu”, “Iniko”, “Deborah”, “Skua”, “Joris”, en “Brathàir”. Alle afbeeldingen met dank aan de kunstenaar.

,

Geef een klein meisje een pop en het loopt grofweg op twee manieren af: (a) de ogen van het meisje lichten op en ze begint er extatisch mee te spelen, of (b) ze bekijkt de pop ongeïnteresseerd en begint deze toe te takelen. Je zou denken dat het allebei fases zijn. Maar niet voor kunstenares Preta Wolzak, die nog steeds in het duister tast over het concept van spelen met poppen en ze geregeld in de figuurlijke wasstraat zet. Met haar nieuwste fotoserie I Hate Dolls verheft ze de deconstructie van poppen tot een kunstvorm.

Advertentie

“Het is eigenlijk begonnen toen ik vier jaar oud was,” vertelt ze aan The Creators Project. “Wanneer ik van een familielid een pop kreeg, vond ik het maar wrede wezens met hard, kriebelend haar. Er viel niets mee te beleven. Ik stopte ze dan ook in potten met verf en hing ze te drogen aan een waslijn op zolder, waardoor ze wat meer gestalte kregen.”

“Dollhouse”

Hoewel Preta niets voelde voor haar lelieblanke poppen en het borstelen van hun plastic lokken, ontdekte ze dat ze met verfspatten op hun gezicht en afgeknipt stekeltjeshaar wél van ze hield. Door ze ondersteboven te hangen, kreeg ze het idee dat ze de poppen kon transformeren. Dat transformeren heeft niet alleen tot doel de poppen tot sculpturen te verheffen, maar ook om de traditionele genderconventies waar ze onlosmakelijk mee verbonden zijn te doorbreken.

“Ik vind het triest dat de wereld nog steeds heel erg blauw en roze wordt ingekleurd,” vertelt Preta. “Een jongen krijgt LEGO-blokken of iets anders waarmee zijn brein aan het werk wordt gezet. Een meisje krijgt een pop om voor te zorgen. Hoezo? Misschien willen we wel helemaal nergens voor zorgen."

“Joris”

Naast het aankaarten en doorbreken van genderrollen, speelt Preta ook met de rigide notie van genderidentiteit. Haar sculpturen maken deel uit van een wereld die de klassieke man-vrouw-dichotomie overstijgt. “Voor mij zijn alle poppen transgenders. Ik gebruik eigenlijk alleen poppen uit de jaren ’60 en ’70, omdat daar nog ogen van echt glas in zitten. En omdat die poppen nog geen genitaliën hebben, zoals nu vaak wel het geval is."

Advertentie

De excentrieke kunstenares scharrelt haar poppen vooral online, op markten en via verzamelaars bijeen. Stuk voor stuk geeft Preta ze een eigen naam, identiteit, gezicht en verhaal. “Vaak komen ze dan binnen als gezonde, blozende en blonde ‘meisjespoppen’, en ik vind het heerlijk om er dan een complete metamorfose op los te laten – zoals ik heb gedaan met Bratháir, een unieke donkere jongen uit Tierra del Fuego die je raakt op een manier die een generieke pop nooit zou kunnen.”

I Hate Dolls is nog tot eind november 2016 te bekijken in The Public House of Art op de Nieuwe Spiegelstraat 39 in Amsterdam.

“Bratháir”

“Scuba N'Gozi”

“Iniko”

Kunstenares Preta Wolzak in haar atelier.

Bezoek de website van Preta Wolzak om meer van haar werk te zien.