Betoverende beelden van de smeltende gletsjers in nepal

Rae Begley is een fotograaf die tijdens haar reizen de meest indrukwekkende landschappen weet vast te leggen. Haar rijk gedetailleerde en doordachte beelden van de meest afgelegen plekken – van de Australische stad Coober Pedy tot het Himalaya-gebergte – geven je een ongelofelijke indruk van de sfeer die op deze plekken heerst. Vorig jaar reisde Rae naar Khumbu in Nepal, om de buitenaardse schoonheid van het turqoise ijsmeer Gokyo te fotograferen. Ze heeft de plek vast weten te leggen, zonder de verwoestende kracht van de opwarming van de aarde over het hoofd te zien. Momenteel bereidt ze haar nieuwe expositie voor, en wij spraken Rae over haar onverschrokken leven.

Je foto's zijn adembenemend. Wat vond je initieel zo aantrekkelijk aan dit deel van de wereld? Mijn eerste reis naar deze regio was in 2014, toen ik naar Annapurna [in de Himalaya, red.] afreisde om het bergachtige landschap te fotograferen. Ik wilde het gebied daarna verder gaan verkennen. Op het eerste gezicht is het zo prachtig, maar er is ook sprake van een onderliggende duisternis, die soms heel apocalyptisch aanvoelt. Ik vond de puurheid van de ervaring heel mooi. Een bezoekje aan de bergen zet het leven in een zeker perspectief.

Het meer ziet er prachtig uit in je foto's.
Ja, die turqoise kleur ziet er prachtig surreëel uit, hè? Ik vind het heel mooi dat je je bijna af gaat vragen wat er echt of niet echt is, zeker nu er zoveel sprake is van digitale manipulatie in de fotografie. Ik vind het heel interessant om dingen die echt zijn maar er onwezenlijk uitzien te ontdekken en vast te leggen. Deze landschappen dagen de perceptie van het publiek uit, en hoe ze naar de wereld kijken. Helaas is het Nepalese deel van het Himalaya-gebergte de afgelopen decennia aanzienlijk opgewarmd: de Ngozumpa-gletsjer wordt alsmaar dunner en het ijs smelt heel snel. Het is alsof de tijd letterlijk wegvloeit. Ondanks hun grootsheid zijn de gletsjers in de Himalaya zichtbaar aan het smelten, als gevolg van klimaatverandering.

Dat is heel tragisch. Wordt er veel aan gedaan om dat te voorkomen?
Het is echt een groot probleem, zeker in de drogere regio's, maar mensen beginnen nu wel actie te ondernemen. Er zijn geweldige organisaties, Ice Stupa bijvoorbeeld, die een kunstmatige gletsjer heeft aangelegd als oplossing voor het watergebrek voor de lokale bevolking. Ik doneer een percentage van mijn opbrengsten aan hen, om wat bij te kunnen dragen.

Is het moeilijk om de uitgestrektheid van zo'n gebied te fotograferen?
De uitgestrektheid van de Himalaya's is heel moeilijk om vast te leggen. Het landschap voelt eindeloos aan, en er zijn zoveel details die je in je op moet nemen. Wat ik heel fijn vond aan in dit gebied werken was dat ik, als de negatieven eenmaal ontwikkeld waren, allemaal details terugzag die ik met mijn eigen ogen niet had kunnen waarnemen.

We vinden die plastic stoeltjes, handdoeken en zonnepanelen zo mooi contrasteren met het landschap. Heb je dat van tevoren zo uitgedacht, of schoot je gewoon dingen die je ter plekke aantrof?
Ik schiet dingen zoals ik ze vind, ik vind het heel mooi om momenten vast te leggen die geënsceneerd en droomachtig overkomen, maar wel degelijk echt zijn. Die objecten geven de menselijke inmenging in die natuurlijke omgeving weer, en het komt vaak over als vuilnis. Toch is dat plastic er vaak met opzet zo door mensen neergelegd, om yakkak te bedekken. Als die kak opdroogt, gebruiken ze het om hun vuurtjes mee aan te steken. De zonnepanelen trof ik zo in een dorpje aan, waar ze gebruikt worden als krachtbron.

Wat zijn je plannen op reis- en fotografiegebied?
Ik ben nu weer een tripje aan het plannen naar Patagonië [een gebied in Zuid-Amerika, red.], naar Chili, Peru en de Amazone om daar nieuw werk te schieten. Ondertussen blijf ik fotograferen op de [Australische] stranden bij mij in de buurt; Bondi, Tamarama, Bronte en Clovelly.