We gingen met Siggy & D1ns mee op schrijverskamp in de Ardennen

Waar sommige artiesten voor één genre kiezen, wisselen Siggy en D1ns hun nummers graag af. “Het ligt ook aan hoe we ons voelen. Meestal luister ik naar Siggy, in wat voor mood hij zit. Soms betekent dat een commerciële hit, soms is het een lovesong of rappen we over de straat,” zegt D1ns. “Als ik emo ben, moeten we een emo pokoe maken. Als ik boos ben, moeten we een boze pokoe maken,” legt Siggy uit. “En zodra hij boos is, word ik vanzelf ook boos,” zegt D1ns. “Vandaag is aan jou, Daan. Omdat er camera’s zijn, ben ik een beetje aardig voor je,” zegt Siggy.

We bevinden ons in een vakantiebungalow in België, die voor de gelegenheid met microfoons, laptops en speakers als studio is ingericht. De sfeerhaard staat aan en door het raam met halfopen gordijnen is er uitzicht op de heuvels van de Ardennen. Siggy en D1ns (allebei 23 jaar oud) zijn hier samen met hun producer Niaggi op schrijverskamp, georganiseerd door hun label Top Notch. Het rapduo, dat samen opgroeide in Zandvoort, heeft een bijzonder goed jaar achter de rug: ze stonden op het podium van meerdere grote festivals en zijn genomineerd voor een Edison Award voor beste nieuwkomer. “Eerlijk gezegd wist ik niet eens wat Edison was, man,” zegt Siggy daarover. “Ik dacht dat het een film-award was, zoiets als de Oscars. Maar ik heb me erin verdiept en het is wel gek. We kunnen blijkbaar in pak komen.” 

De producer laat een beat horen. “We willen nieuwe dingen uitproberen,” zegt D1ns. “Ik denk dat we nu pop willen proberen,” vult Siggy hem aan. “Dat werkt goed, daar is vraag naar en ik vind het leuk om te maken.” Ze moeten de juiste balans zien te vinden, omdat ze van hiphop komen, legt D1ns uit. “Een beetje Mula B-achtig. Of kijk naar Josylvio met zijn nummer Hey meisje. Of Boef. Iedereen maakt wel eens zo’n uitstapje naar pop.”

Vorig jaar waren de jongens ook op het schrijverskamp, en dat heeft ze veel opgeleverd: ze maakten er 180, Vlieg Hoog en Ribéry, hun drie meest gestreamde nummers. Het kamp heeft een rol gespeeld in hun verse succes, denken ze. “Daar kregen we de kans om ons volledig te focussen op muziek, waar uiteindelijk veel harde nummers uit zijn gekomen."  

Het kamp dat Top Notch vorig jaar organiseerde bestond uit artiesten die nog niet bij het label zaten, en was vooral bedoeld om nieuwe talenten te ontdekken. “Dit jaar werken we alleen met artiesten die bij ons label zitten, sommigen van hen zijn tijdens het vorige kamp ontdekt,” zegt Sami Abdou, A&R (artists and repertoire)-manager bij Top Notch en Noah’s Ark. “Het is altijd goed om je open te stellen voor nieuwe mensen, maar we moeten de focus nu leggen op onze eigen talenten en meer muziek uitbrengen. Daar krijgen ze nu de kans voor.” 

“Dit is een van de grootste schrijverskampen die we ooit hebben georganiseerd”, vertelt Jahmaira Piena, Process Coordinator A&R en ook de organisator van het schrijverskamp. Veel talent wordt via socials ontdekt en de communicatie verloopt vaak ook digitaal, maar volgens Jahmaira is de beste manier toch the old way: artiesten bij elkaar zetten, samenkomen en kijken wat er ontstaat. “Artiesten leren ons ook kennen als team, die relatie is ook belangrijk om goede muziek uit te brengen.”

Waar deze week voor veel artiesten een gelegenheid is om hun identiteit of stijl te ontdekken, zijn Siggy en D1ns al een stap verder. “Wij zijn in principe ook beginnende artiesten, want we zijn nog niet zo lang in de scene. Maar voordat we getekend hadden, hebben we anderhalf jaar doorgebracht op onze zolderkamer en alleen maar tunes gemaakt. Daar hebben we onze sound gevonden,” zegt D1ns. 

Volgens Sami krijgen de artiesten de kans om van alles uit te proberen, omdat er veel verschillende producers aanwezig zijn. “Sommigen blijven trouw aan hun sound, hun stijl, maar anderen willen ook experimenteren en vernieuwen. Daar komt magie uit. Bij Siggy en D1ns zie ik dat ze het leerproces al achter zich hebben en dat ze nu vooral moeten maken.

Daarbij is het goed dat ze zich even afzonderen van de buitenwereld. De groepsdruk in het kamp is ook positief, denkt Sami. “Vorig jaar was het een soort wedstrijd, zo van: hoeveel pokoes heb jij al gemaakt? Toen wilden mensen natuurlijk überhaupt een signing. Dat is het grootste verschil met dit jaar. Mensen zijn er nu meer voor zichzelf.” 

Siggy vertelt dat ze in maart een album af willen hebben, en dat het kamp een goede gelegenheid is om daarvoor een flink aantal nummers te maken. “Je bent hier afgesloten van iedereen, je bent in een bos, dus je kunt nergens naartoe. Het is echt muziek, muziek, muziek. Daardoor blijf je gefocust.” Volgens D1ns is het anders dan een normale sessie, waarbij je na afloop weer naar huis gaat om te slapen. “Op kamp ga je meteen de studio in zodra je wakker bent. Je kunt afmaken waar je gisteren mee bezig was, je zit er nog steeds in.”

Hoewel de focus van het schrijverskamp ligt op het maken van eigen muziek, leren de artiesten elkaar en elkaars werk ook kennen. Tijdens luistersessies, die elke avond plaatsvinden in een gezamenlijke ruimte waar ook wordt gegeten, laten ze elkaar een tune horen die ze hebben gemaakt. “Soms denk ik: wow, wie heeft die gekke tune gemaakt? Dan weet ik dat ik de dag erna met een nog hardere moet komen,” zegt Siggy. Hij voelt competitie, maar daardoor ook motivatie. “Tijdens het vorige schrijverskamp waren de huisjes en studio’s dichterbij elkaar, waardoor je elkaar ook vaker tegenkwam. Die vibe was anders, maar voor de focus is dit wel beter,” zegt D1ns. 

De twee artiesten zijn al hun hele leven buurjongens. Ze zijn elke dag samen en zien elkaar als broers, dus een week samen op schrijverskamp is voor hen niet te veel. Die innige band hoor je terug in hun muziek. “We hebben natuurlijk andere stemmen, maar onze manieren zijn hetzelfde. Soms schrijven we samen een refrein, en dan hoor je duidelijk iets van beiden terug. We doen alles echt samen.” 

Het loopt tegen het eind van de middag, en Siggy en D1ns zijn nog steeds bezig in de bungalow-studio.

–“Hey, Niaggi. Ik wil iets anders flippen, man,” zegt Siggy. 
–“Wat wil je maken, man?”
–“Pop.” 
–“Bro, ik maak geen pop. Je zit met een trap-poducer. Hoe ga ik pop maken?”

Siggy knikt en richt zich tot zijn partner. “Wat wil je maken, Dinna?”
“Gunna-type of shit. Ken je die pokoe van Gunna?” vraagt D1ns terwijl hij een stuk begint te neuriën van het nummer Born Rich. “Zoiets is gek.” 

Even later ligt D1ns buiten op een ligstoel en staart hij naar de bergen in de verte. Voor inspiratie, zegt hij. “Als je uren binnen in een ballenbak zit, is het soms lekker om je terug te trekken. Maar dat lukt niet met jullie erbij,” zegt hij lachend. “Wanneer ik terugkom van een plek, zoals straks van de Ardennen, merk ik dat ik heel andere inspiratie heb dan thuis. Hier kom ik op allerlei ideeën. Ik denk dat het komt doordat ik hier in een andere omgeving ben en de vibe heel anders is. Daarom ben ik echt fan van schrijverskampen. Je bent zo gefocust op muziek, en af en toe gaan we even zwemmen of even wat rust pakken, maar wel binnen het park. Het is werk, maar tegelijkertijd voelt het als een schoolreisje of voetbalreisje met matties.”   

Hoewel ze eerder “muziek, muziek, muziek” riepen als antwoord op de vraag wat hun planning voor de dag was, besluiten Siggy en D1ns tegen het eind van de middag het binnenzwembad van het bungalowpark te gaan, voor ontspanning. Helemaal afgezonderd van de wereld hebben ze zich niet: drie van hun vrienden hebben op eigen initiatief een huisje in het park gehuurd, en zij zwemmen nu gezellig mee. Daarna wordt er gegeten in de gemeenschappelijke ruimte en vindt ook de luistersessie plaats. Tegen mijn verwachting in willen Siggy en D1ns nog niets aan de anderen laten horen – ze zeggen dat ze nog niet tevreden zijn met het nummer.

We lopen samen naar een van de huisjes, waar de jongens de meubels aan de kant schuiven om binnen te kickboksen. Een van hun vrienden is ook hun personal trainer. “We moeten ook fit blijven en onze frustratie eruit gooien. We kunnen niet alleen werken, werken, werken,” zegt D1ns. Voor Siggy is het trainen ook een pauze. “We gaan straks weer door tot in de nacht, want het is de laatste dag.” 

We komen weer bij elkaar in een studio, waar ze dit keer samenwerken met de Belgische producer PICVSSO. Ook Leblanco en DIKKE zijn erbij. Volgens DIKKE zijn schrijverskampen vooral nuttig voor het begin van je carrière. Zelf ging hij in 2021 voor het eerst naar een schrijverskamp, waar hij zijn eigen potentie leerde kennen. “De feedback die ik kreeg van het label was dat het ongekend was dat iemand met zoveel tunes komt in een paar dagen,” zegt DIKKE. “Maar daarna vond ik de kwantiteit niet meer zo belangrijk. Ik maak liever in een week drie tunes die van A tot Z goed in elkaar zitten, dan dat ik er 25 maak waarvan er maar twee gaan werken. Dan heb ik mijn tijd verspild. Ik denk dat het afhangt van hoe je naar een schrijverskamp kijkt, wat voor soort artiest je bent en in welke fase van je carrière je zit.” 

DIKKE bezoekt het kamp dit keer maar één dag, omdat hij de andere artiesten wil checken. “Ik vind het vooral belangrijk om te laten zien dat ik er ben en hen zie, en dat de artiesten die net in de scene zijn ook zien dat ze geloved worden door andere artiesten. Ik hoef niet per se samen te werken. Ik wil gewoon love showen.”

Als ik hem vraag wie zijn favoriete artiesten van dit kamp zijn, zegt hij zonder twijfel Siggy en D1ns en Leblanco. “Dat zijn mijn jongens, ik heb een band met hen,” zegt DIKKE. “En tijdens de luistersessie hoorde ik Noah, die tune was echt hard. Ik show die jongens dan ook meteen love. Veel mensen zijn bang om andere artiesten te praisen, omdat ze bang zijn dat ze arrogant worden. Ik vind juist dat ze het moeten horen, omdat het hen echt kan motiveren en laten groeien.”