De illustraties van Tom O'Hern gaan alleen maar over hemzelf

Gewapend met een stapel zelfgemaakte stickers op zak, drukt de Australische kunstenaar Tom O’Hern zijn stempel op openbare eigendommen met zijn uitgebreide collectie van schilderijen, foto’s, tekeningen, animaties, stencilwerk en graffiti. Het is een bonte verzameling van verschillende kunstuitingen die uiteindelijk allemaal draaien om één thema: hemzelf. “Ik vind het leuk om eerlijk te zijn over hoe onstabiel ik ben,” vertelt O’Hern aan The Creators Project. “Ik kan alles zeggen wat ik wil, want het gaat over mezelf. Als iemand zich beledigd voelt, kan ik gewoon zeggen: “Nou, het gaat over mij.”

Inmiddels is O’Herns werk tentoongesteld op solo- en groepsexposities door heel Australië, in steden als
Sydney, Adelaide, Melbourne en Hobart. Daarnaast had hij residencies in Parijs en Shan Xi, een plaatsje in het binnenland van China waar hij van de lokale bewoners de titel “Ghost Master” kreeg. Hij weet tot de dag van vandaag nog steeds niet wat dat betekent. Hij hoopt maar dat het compliment was.

Het werk van O’Hern geeft de realiteit weer. “Ik weet niet of je iets recht uit je fantasie kan creëren. Als je bijvoorbeeld probeert om een nieuwe kleur te bedenken, dan is dat onmogelijk – alles is gebaseerd op wat je al weet,” legt hij uit. Zijn ideeën zijn geïnspireerd door klassieke portretten of renaissancekunst, maar ook door zijn eigen ervaringen en soms zelfs door The Simpsons.

O‘Hern begon zijn carrière met graffiti en stencilkunst, maar sinds een aantal jaar steekt hij meer energie in het maken van animaties. De omslag was het resultaat van drie weken in het ziekenhuis, waar hij lag nadat hij met een boot tegen de Tasmanbrug in Hobart was gebotst. Hij lag in een kamer met twee andere patiënten: één daarvan leed aan tuberculose en de ander had te veel lsd gebruikt. Daar tussenin lag O’Hern, een bal van seksuele frustratie, opgesloten tussen twee onbekende mannen. Hij had nog nooit zo lang niet gemasturbeerd, en tijdens de ziekenhuisopname dacht hij er dan ook vaak aan om de verpleegster te vragen hem even in de kast op te sluiten. Waarom we je dit in godsnaam allemaal vertellen? Omdat die frustratie uiteindelijk leidde tot onderstaand pareltje.

In de confronterende werken zoals die van O’Hern schuilt altijd wat angst, vooral als je jezelf in deze situaties als kunstenaar blootgeeft. O’Hern denkt dan ook vaak aan feedback van zijn familie, vooral nu hij zelf een jong dochtertje heeft. Dat zorgt ervoor dat hij meer nadenkt over wat voor soort kunst hij met de wereld wil delen. Uiteindelijk wordt O’Hern door eerlijkheid gemotiveerd om zich zelf bloot te geven. “De mensen die ik ken zijn niet direct de groep mensen waar ik me op richt. Ik denk dat andere mensen het werk willen zien als je eerlijk over jezelf bent,” vertelt hij. “Als je zo hard voor jezelf bent denk ik dat vreemden daarop reageren.”

Bekijk het werk van O’Hern hier beneden:

Bekijk de website van Tom O’Hern hier.