Soms ontdek je ineens schoonheid op een plek waar je voorheen niet eens zou kijken. Een bepaald hoekje in de stad waar twee gebouwen elkaar ontmoeten, of het subtiele spel van een strook zonlicht die de zwevende waterdruppels in de badkamer doet oplichten nadat je gedoucht hebt. Een dergelijk moment van schoonheid moet ook de Engelse kunstenaar Tim Moore getroffen hebben toen hij op een ochtend rondliep door het atelier van kunstenares Del Kathryn Barton, voor wie Moore een tijd als assistent heeft gewerkt. In die periode verzamelde hij de verfrommelde, achteloos weggegooide papieren tissues waarmee Barton haar verfkwasten afveegde. Voor haar was het waardeloos afval, maar Moore zag er onopzettelijke kunstwerkjes in die hij niet verloren wilde laten gaan.
Advertentie
In zijn boek Not My Blotting Tissues bundelde Moore 95 papieren tissues met verf die hij verspreid over het atelier uit prullenbakken viste, van de grond opraapte en tussen de paperassen vandaan trok. De doekjes variëren van verfrommelde chaotische canvassen vol kleurrijke, door elkaar heen lopende strepen, tot minimalistische vlakken met enkele kleine stippen. Het zijn stuk voor stuk abstracte wondertjes van onbedoelde kunst die zonder Moores oplettende oog voor schoonheid nooit het daglicht zouden hebben gezien. En daar mogen we hem best een beetje dankbaar voor zijn.Bekijk hieronder een greep uit het werk, en scroll naar beneden voor de bestelpagina van het boek.
Klik hier om Moore’s Not My Blotting Tissues te bestellen.h/t: Formist
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
