Midden in de Haagse voetbaloorlog tussen de Hanen en de Kraaien

De dug-outs op het terrein van HBS zijn ondergekliederd met blauwe verf. In de nacht voor de Haagse derby tussen HBS en Quick hebben supporters van Quick het terrein van de rivaal beklad. “Het erge is dat we twee man beveiliging rond hadden lopen, die hebben niks doorgehad,” zegt Stijn. Hij is een van de leiders van het sfeerteam van HBS, een groep middelbare scholieren die hun club fanatiek steunt. Achter een goal is hij met de rest van het sfeerteam voorbereidingen aan het treffen voor de derby. Ze hangen spandoeken op en zetten rookpotjes en siervuurwerk klaar.

HBS en Quick spelen allebei in de Derde Divisie zondag. Hun sportterreinen liggen vlak naast elkaar in de Haagse Vogelwijk, wat best een bekakte wijk is. Omdat het terrein van HBS Craeyenhout heet, worden de HBS’ers kraaien genoemd. Quick speelt op Nieuw Hanenburg, dus zij zijn de hanen. “HBS is bekakt, maar iets asocialer dan Quick,” legt Jesper uit, een van de jongens van het sfeerteam van HBS. “Maar deze club is alsnog wel heel bekakt, hoor.” Er heerst een gezonde rivaliteit tussen de clubs. Heel af en toe loopt het uit de hand met een opstootje, maar meestal blijft het onschuldig. Zo hebben Quickers eens hanen losgelaten op het veld bij HBS.

“Ook al staan we onderaan, de hanen gaan eraan!”, schreeuwt een HBS’er opeens keihard. Sportief gaat het dit seizoen niet zo goed met de kraaien. HBS staat laatste in de competitie, terwijl Quick veilig in de middenmoot staat. Dat heeft de rivaliteit de afgelopen tijd ook wat verhard. “Ze hebben bij Quick een grote mond gekregen, omdat we de afgelopen tijd alles van hen hebben verloren”, zegt Skip, ook een van de leiders van het sfeerteam van HBS. “Dan krijg je dat op school vaak te horen van Quickers.” Jesper voegt er aan toe: “We hebben voor het laatst in 1860 gewonnen van Quick.”

Dan komt een blauwe stoet het terrein van HBS op lopen met vlaggen en doeken. De Quickers zijn gearriveerd. Ze lopen naar de andere kant van het veld, om daar achter het doel te gaan staan. Ik loop erheen en zie dat een jongen een plastic kraai heeft, met een touw om de nek. Ik vraag hem wat hij ermee gaat doen. “Misschien hang ik hem zo tijdens het inschieten in de kruising,” gniffelt hij. Andere Quickers hangen spandoeken op achter de goal. Op eentje staat een haan die een kraai in elkaar beukt. Ondertussen loopt iemand rond met een blauw-witte megafoon, de kleuren van Quick. “Noem ons maar de Q-side”, zegt hij, als hij me foto’s ziet nemen.

“Zijn jullie er klaar voor?!”, klinkt het door de megafoon. Een paar oudere jongens van Quick hebben het op zich genomen om de boel aan te jagen. Er komt alleen niet echt een reactie los bij de andere Quickers. “Zijn jullie er klaar voor?!”, klinkt het nog eens, dit keer iets harder, maar weer blijft de reactie tam. Even later bij de spelersopkomst, gaat het vooral goed los bij het sfeerteam van HBS. Een rij jongens vuurt er confettikanonen af, terwijl daarachter rode fakkels en rookpotjes worden afgestoken. Aan de kant van Quick stijgt ook wat rook op en gaat vooral heel veel blauw-witte confetti de lucht in.

Omdat de wind vanaf de kant van Quick komt, waaien alle blauw-witte confettislierten het veld op. Een jongen van HBS rent met een bladblazer het veld op, om zoveel mogelijk confetti over de achterlijn te blazen, waarna kinderen er langs de kant mee beginnen te spelen. Op het veld opent HBS de wedstrijd prima, maar dan neemt Quick de overhand en staat het al heel snel 0-2. Een van de Quick-supporters heeft een wit doek meegenomen, trekt dat over zijn hoofd heen en begint er achter de goal onder te dansen. De rest van de Q-side zingt: “Het degradatiespook! Het degradatiespook!”

Na de 0-2 willen de Quickers ook een spandoek de lucht in houden, maar het duurt een eeuwigheid voordat dat gelukt is. Aan de ene kant houden de jongens het doek omhoog, maar om de een of andere reden loopt de coördinatie niet goed, en blijft het doek liggen aan de andere kant. “Dit gaat lekker jongens, het staat al 0-3 nu,” grapt iemand. Uiteindelijk gaat het doek alsnog de lucht in, en staat er “Schaakmat” op, een referentie aan Ruben Schaken. De ex-prof speelde dit seizoen eerst voor HBS, maar hield er halverwege het seizoen mee op. De Quickers herinneren HBS daar graag aan.

Dan valt de 0-3 ook nog echt en kakt de sfeer een beetje in. “Wij gaan alvast naar Quick,” grappen een paar jongens langs de kant. Gelukkig maakt HBS vlak voor rust de 1-3, waardoor er nog iets van spanning in de wedstrijd komt. Als de scheidsrechter fluit voor de rust, rennen kinderen het veld op om er te spelen. Rond de middenlijn patrouilleren bestuurders van beide clubs. “Niet over de middenlijn,” zeggen ze tegen kids die in de buurt komen. Het blijkt in het verleden weleens uit de hand te zijn gelopen in de rust met kleine knokpartijtjes, waardoor bestuurders nu de middenlijn als scheidslijn gebruiken tussen de kraaien en hanen.

Ik loop naar het sfeerteam van HBS en zie dat Stijn daar een reprimande krijgt van een bestuurder van de club. Sommige supporters van HBS blijken lege confettikanonen het veld opgegooid te hebben na goals van Quick. Als de bestuurder gesust is, vraag ik Skip wat er volgens hem is gebeurd. “Een speler van Quick, Marc Boshoff, maakte na elke goal rukgebaren naar ons. Dan gooien sommige jongens confettibuizen naar hem. Ik praat het niet goed, maar het gebeurt.”

Als de tweede helft begint, gaat er een nitraat af aan de kant van Quick. Tijdens een corner voor HBS vliegt er opeens een mandarijn op het veld, richting de keeper van Quick, Jari Puister. Die heeft het de tweede helft sowieso zwaar te verduren, nu hij vlak voor de fanatieke supporters van HBS staat. “Keeper! Ben je vaak ontmaagd?”, roept een jongetje van een jaar of tien een paar keer. Anderen maken het iets bonter, en noemen Puister nazi, of juist jood. Tussen de kinderen staat een vader van middelbare leeftijd. Hij kiest het scheldwoord “staatsmongool” en herhaalt dat bij elk balcontact van de keeper.

HBS zet aan in de tweede helft, maar Quick krijgt ook goede kansen. “Waarom zijn er geen gevechten?” vraagt een jongetje langs de kant zich hardop af. “Ik heb vier weken gewacht op de gevechten.” Dan, in de 86ste minuut, komt HBS opeens op 2-3 door een goal na een goede combinatie. Het halve sportpark gaat uit zijn plaat. De slotfase wordt toch nog echt spannend en HBS zet aan om de gelijkmaker te scoren. “Ze weten het niet meer!”, schreeuwen de HBS-supporters. “Alles of niets!”

Helaas voor HBS wordt het niets op Craeyenhout. Het blijft 2-3, en na het laatste fluitsignaal gaat de Q-side los. Kinderen en volwassenen rennen het veld op, sommigen omhelzen de spelers. In eerste instantie blijven de Quick-supporters netjes op hun eigen helft, maar dan komen ze toch met zijn allen voorzichtig de middenlijn over. Ze zwaaien cynisch naar de HBS’ers, die op hun beurt gezamenlijk een lied inzetten over hun liefde voor HBS. Een paar lege vuurwerkhulzen worden over en weer gegooid, maar gelukkig loopt het verder niet uit de hand.

Ik loop naar Skip en Stijn, die een beetje beteuterd achter de goal van HBS staan. “We hebben er het beste van gemaakt. We begonnen door onze sfeeractie met een voorsprong, maar helaas,” zegt Skip. Ik ben het daar wel mee eens. Door het verlies van HBS is de kans weer wat groter dat HBS degradeert en deze derby volgend seizoen verdwijnt. Daar lijkt iedereen wel van te balen, zelfs de Quickers. Ik loop Craeyenhout uit, op weg naar huis. Aan een paal bungelt een plastic kraai aan een koordje.

Hieronder meer foto's van de derby tussen HBS en Quick:

Dit is een verhaal uit De Twaalfde Man, de serie van VICE Sports over fanatieke supporters in Nederland. Zie hier alle verhalen uit deze serie.