Er is eindelijk een kledinglijn speciaal voor 'internetten'

Dit artikel verscheen eerder op Vice US.

Na het lezen van het persbericht over de lancering van Arcangel Surfware kun je bijna niet anders dan te denken dat het hier om een grap moet gaan, maar Cory Arcangel is bloedserieus over zijn aanstaande kledinglijn speciaal gemaakt voor 'internetten'.

Op zijn 33ste was Arcangel de jongste kunstenaar ooit die een hele verdieping mocht vullen in het Whitney Museum. Voormalig gitaarstudent aan de Oberlin, begon Cory met een “programming ensemble” voor artiesten-hackers, en is waarschijnlijk het meest bekend om zijn serie van modified videogames die het middelpunt vormden voor zijn Whitney show in 2011. Ook heeft hij montages gemaakt van katten op piano’s zodat ze Shoenberg spelen, lukte het hem om een pizza bij Domino’s te bestellen met een enkele regel code, en hing hij “schilderijen” in galerijen die gemaakt waren met een enkele muisklik in Photoshop.

Nu is Arcangel bezig een kledinglijn genaamd Arcangel Surfware, die tijdens een eendaagse pop-up show in de conferentieruimte van het New York Holiday Inn te zien zal zijn.

De enige promotie voor de lancering is een tweet van Cory met een link naar een droog persbericht op een komisch gedateerde website, waarin staat dat de producten “bestaan uit alles dat je nodig hebt om de hele dag in bed te chillen en comfortabel over het internet te surfen.” Het regenboogkleurige logo bestaat uit een yin-yang teken, een emoticon, een afbeelding van een laptop, en de merknaam is geschreven in Comic Sans.

Het ziet er allemaal meer uit als grap dan een daadwerkelijke product launch. Maar toen ik de studio van de kunstenaar binnenkwam was een assistent van Cory al bezig aan de layout van de show, en Arcangel was volledig oprecht over de merchandise lijn en de vreemde, mid-jaren ’90 esthetiek. De tafels lagen vol met stapels van samples die verkocht gingen worden (behalve het beddengoed, die nog gemaakt wordt). Er waren witte track suits, gadget covers met werk van Arcangel’s Photoshop Gradient series, zines vol met broncode, en vinyl albums van originele Moog composities.

Arcangel nam een laatste hap van zijn sandwich en gaf me een rondleiding.

VICE: Om eerlijk te zijn dacht ik dat dit een grap was.
Cory Arcangel: Ik denk dat veel mensen dachten dat ik een grap probeerde uit te halen. Het is geen grap. Het is best vreemd dat bijna niemand ervan uitging dat dit een echt ding is, wat overigens prima is. Maar alles wat in het persbericht staat is waar.

Ik had een opzet gemaakt en die ging door een persafdeling en zij hebben het allemaal veranderd. Het is echt een persbericht in die zin. Ik zou mezelf nooit omschrijven als baanbrekende kunstenaar. Maar toen ze het naar me terugstuurde dacht ik 'Oké, dat is de taal van persberichten. Laten we er maar in meegaan – het is eigenlijk wel grappig'.

Ik dacht dat je opzettelijk zo’n vreemde, zakelijke toon had gebruikt.
Het gebeurde allemaal heel natuurlijk en ik was 100 procent down met alles. Het was onderdeel van het hele idee van dit project – als je met deze systemen iets wilt doen dan kan je ze niet tegenwerken. Het is veel leuker om er maar gewoon in mee te gaan.

Hoeveel kleren laat je maken?
Alles wat ik heb gemaakt zal in de pop-up shop komen. Ik weet nog niet hoe ik ze ga tonen nog. Als kunstwerk? Ik weet het nog niet helemaal, zo ver ben ik nog niet.

Maar wordt het zoiets als een super limited edition of meer als een band die heel veel merchandise T-shirts maakt?
Band. Ik denk dat er misschien één of twee limited-edition items zullen zijn.

Het voelt alsof het hele ding één groot kunstproject is. Zelfs de website en de promotie-interviews – het voelt als één grote performance.
Ja, misschien. We zijn hier al jaren mee bezig. Het duurde lang voordat we de juiste toon vonden, wat het concept zou zijn, en wat ik wilde doen. Maar, ja, het is een compleet idee.

Er is een duidelijke jaren ’90 theme die overal doorheen loopt, waaronder je email interviews die in Comic Sans geprint zijn.
Ja, Comic Sans is het lettertype van het logo. Als shout-out naar het web van de jaren ’90. Dat is de inspiratie.

Is je uitstap naar mode bedoelt als een manier om de gewichtigheid van je kunstenaarschap te verlichten?
Het is moeilijk uit te leggen – het voelt gewoon alsof hier energie zit. Ik denk dat veel ervan gewoon intuïtief is. Zo van 'Oh, natuurlijk moet ik nu shows in Holiday Inns doen'.

Je werk tonen in een een museum is fantastisch want je kunt met hele intense dingen wegkomen, omdat zo’n institutie zelf al een soort van gewichtigheid op je werk legt en je daarmee kunt spelen. Misschien is dit project een manier voor me om met de andere kant van dat spectrum te spelen, door werk te tonen op een plek die juist helemaal geen gewicht met zich meebrengt. Ik weet het niet, ik heb geen idee.

Het zit een beetje in dat schemergebied van wanneer iets kunst is.
Ik kwam op een hele gekke manier bij kunst terecht. Het idee om kunstenaar te worden was een hele praktische keuze voor me. Ik was iemand die het gewoon leuk vond om interessante projecten te doen en toen noemde ik mezelf een “kunstenaar” omdat dat de weg van de minste weerstand was. Maar ik heb niet bepaald een interne hiërarchie over distributiekanalen. Je kunt iets cools doen – het hoeft niet in een galerij te eindigen. Hoewel ik er natuurlijk wel van hou om die galerie-dingen te doen omdat het zijn eigen dynamiek met zich meebrengt.

Alle profielen die ik over je heb gelezen vertellen allemaal hoe je op school gitaar studeerde en daarna in elektronische muziek en coding ging, maar wat ik niet begrijp is hoe je van die hacker-achtige projecten naar shows in grote musea bent gegaan.
Ik weet niet zeker of ik het zelf wel helemaal begrijp. Je vraagt het de verkeerde persoon.

Heb je een soort carrière plan?
Nee, zeker niet. Mensen bleven me vragen en ik bleef ja zeggen. Dat is de makkelijkste manier om het uit te leggen. Ik volg gewoon de golf van wat interessante dingen zijn, dat is eigenlijk wat ik altijd heb gedaan, en hopelijk is dit dezelfde soort vibe. Ik dacht gewoon, ik wil mijn eigen… Ik weet niet eens hoe je het zo noemen. Kledinglijn? Merchandise lijn? Ik las al die interviews met hiphop artiesten en ik begreep nooit waar ze het over hadden – dat ze altijd een kledinglijn wilde starten. Nu weet ik het, en het is veel gecompliceerder dan ik had gedacht.

Op welke manier?
Verschillende talen, fabrieken, deadlines, verschepingen, licenties, al die dingen. Kunst is behoorlijk Mama en Papa. Ik maak iets in mijn studio en breng het naar het museum. Dit heeft veel meer bewegende onderdelen – het best wel fascinerend. Props naar al die mensen die hun eigen kledingbedrijven hebben. Het duurde mij jaren om dit allemaal voor elkaar te krijgen.

Was je promo website verwarrend voor mensen?
Ik weet niet. Ik heb sowieso niet veel mensen gesproken erover – weet je hoe je dingen maakt en naar buiten brengt en dat ze gewoon in een soort 'niets' verdwijnen? Op een manier ben ik daar best op mijn gemak mee want dat is wat kunst is. Kunst is iets dat je maakt en dan zegt iemand zeven jaar later, “Oh, dat was geweldig.” Ik ben best wel gewend aan het werken met die existentiële tijdschaal voor projecten.

Hoe meer ik over je project nadacht, hoe meer het leek te gaan om die lelijke, verouderde esthetiek, zoals het yin-yang logo.
Als kind was surfen heel populair bij ons in de buurt. Toen ik twaalf was ging ik naar JC Penney en kocht ik Ocean Pacific kleren, en ik had allemaal van die stickers op mijn gitaar van surfmerken met yin-yang tekens en ik had geen enkele connectie daarmee, en dat zat in mijn hoofd.

Ik wilde die yin-yang, omdat het staat voor de spirituele kant van surfen gaat – ik weet het, het is belachelijk – en de computer en de smiley, ik wist dat ik gewoon die drie dingen wilde hebben. Wat betreft hoe het eruit ziet, dat is gewoon wat ik mooi vind. Ik kan het niet meer uitleggen dan dat. Dit is mijn hoogtepunt wat betreft design. Beter kan ik niet.

Sorry dat ik zei dat het lelijk was.
Nee ik ben totaal gelukkig.

Arcangel's studio

Misschien dat kunst uitleggen een beetje afdoet aan het gewoon ervaren van kunst.
Waar ik dacht dat ik mee bezig was toen ik tien jaar geleden kunst maakte bleek helemaal niet te zijn wat ik echt aan het doen was. Begrijp je wat ik bedoel? Ik was niet in staat om te beseffen wat ik aan het doen was toen ik het deed.

In een toespraak in de Metropolitan citeerde je Duchamp door te zeggen dat de ene helft van een kunstenaar zijn het daadwerkelijk maken van het werk is, en de andere helft bestaat uit het in de wereld brengen van dat werk. Dat lijkt ook voor dit project relevant.
Zeker. Ik heb weet ook nog niet helemaal hoe ik erover moet praten als ik eerlijk ben. Dat tweede deel is nu begonnen. Ik weet ook nog niet helemaal wat het is, dus ik roei een beetje met de riemen die ik heb.

Duchamp had een werk dat een soort ronddraaiende optical illusion was. Het was heel bekend en hij wilde het verkopen als uitvinding, dus bracht hij het naar een soort kunstbeurs voor uitvindingen omdat hij zeker was dat het een hit zou worden. Het was een complete mislukking. We kunnen de spelden nu ook al horen vallen als we de pop-up store openen.

Als het een mislukking wordt zou dat op een manier ook mooi zijn – als kunstwerk.
Laten we überhaupt niet op zo’n manier praten. Ik wil er echt voor zorgen dat dit lukt want ik wil blijven werken met kleding. Ik wil het net zo doen als Lil Wayne. Als hij een bedrijf start probeert hij er ook echt een bedrijf van te maken. Ik ga hier ook een echt bedrijf van proberen te maken. Ik wil ook de zakelijke kant van het bedrijf zo goed mogelijk runnen. We gaan voor succes.

Zal Arcangel Surfwear ook in andere winkels komen?
Het komt in de pop-up store en op die dag gaat ook de website live en kun je alles online kopen. Daarnaast wil ik kijken of andere winkels het ook willen verkopen, maar het wordt sowieso niet een globaal ding of iets dergelijks. Misschien een paar kleine kunstwinkeltjes. Wie het ook wil hebben mag het verkopen. Maar waarschijnlijk zullen mensen het voornamelijk online kopen.

Heb je nog grote projecten die je in de toekomst wil gaan doen? Misschien buiten de kunst?
Ik wil nieuwe dingen blijven uitproberen. Ik weet hoe saai dat klinkt. Het ding is, er altijd zoveel cools dat nu gebeurt. De manier waarop dingen nu zo snel veranderen maakt enorm veel mogelijk. Er is zoveel dat je kunt doen.

Dus je blijft nog wel even doorgaan?
Oh, ja zeker. Dit is alleen nog maar de eerste collectie. Ik wil verder webisodes en zines maken, en platen opnemen, en hopelijk nog meer van dit soort dingen maken. Maar eerst moeten deze maar eens afkomen.

Arcangel Surfware zal vanaf maandag 17 mei online verkrijgbaar zijn. Meer info hier.