“Het was de meest gore seks van mijn leven”– slechte ervaringen van een groupie

We kennen het allemaal, vooral wij vrouwen – volgens mij zijn groupies onder mannen minder goed vertegenwoordigd. Mannen vinden een vrouwelijke muzikant eerder ‘sexy’ of ‘lekker’. Maar jongens, dat is geen liefde. Tenminste, niet zoals hoe vrouwen dat ervaren.

Wanneer zijn stem-, gitaar-, keyboard- of drumset begint, glijden de muzieknoten onze hartjes binnen. Als hij zijn pijn aan jou toont dan meent hij dat echt, dan begrijpt hij je. Op dat moment realiseer je je dat hij alleen met jou gelukkig kan zijn. Dat moment dat je hart sneller begint te kloppen als hij zit te stuntelen tijdens een interview, zijn gepijnigde blik als hij over de frustrerende liefde praat, zijn stoere lach als er een goede grap wordt gemaakt: dat is de liefde van een ware fan.

Tja, en dan word je volwassen en realiseer je je dat die gast niet meer is dan een product van een verdomd kille, berekenende en onbetrouwbare branche. Je beseft op dat moment dat geen enkele muzikant – hoe sexy of nonchalant ook – perfect is; hoe erg de pr-dame dat je ook wijs probeert te maken. En waarschijnlijk gaan die twee ook nog eens met elkaar naar bed.

Ik was serieus verliefd op heel veel muzikanten. De eerste keer was ik twaalf en was ik op Billy Joe van Green Day. Sindsdien vind ik mannen met donkere haren en heldere ogen reuze aantrekkelijk. Hoewel ik een hiphopmeisje ben, heb ik nog nooit een rapper aantrekkelijk gevonden – er volgden in de jaren na mijn twaalfde nog een hoop rockers met donkere haren en heldere ogen, zoals Till Lindemann van Rammstein.

Afgelopen week vertelde een vriendin van mij dat ze wel eens een onenightstand heeft gehad met een van haar idolen – de droom van een hoop tienermeisjes die dat proberen te realiseren door hun bh’s op het podium te gooien of de longen uit hun lijf te schreeuwen. Ze vertelde me hoe dat was geweest, anoniem natuurlijk.

Noisey: Vertel, hoe was het? Een diepte- of een hoogtepunt?

Groupiemeisje: Haha, nee, het was erg – het lijkt zo cool, maar dat is het helemaal niet. Het was eerder een dieptepunt in mijn leven.

Echt? Waarom?

Het gaat om een Duitse band – ze waren eerst best wel beroemd, maar toen niet meer. Ik vond ze vroeger heel cool, ik kende al hun nummers uit mijn hoofd en had heel erg zin in het concert. Ik was toen zeventien, dus niet meer een heel erge fangirl natuurlijk; op die leeftijd kan je echt geen posters meer op je kamer hebben hangen. Maar ik wist wel precies wie wie was, waar de interviews plaatsvonden en wat ze daarin zouden zeggen. Ook was ik helemaal stapel op twee van de bandleden, op de drummer en de zanger. Oké, ik was wel echt een fangirl. Dus ik kocht twee kaartjes voor een optreden bij mij in de buurt, voor mij en een vriendin.

Was die vriendin ook fan?

Ja, zeker. Ze was dronken en gooide haar bh heel onhandig op het podium. Daarna deden allemaal andere meisjes dat ook. Die van mij trok ik toen nog niet uit, dat gebeurde pas later.

Hoe ging het toen verder?

Nou ja, we hadden die avond van dat concert bij mij al zitten indrinken – hoewel, indrinken, we waren gewoon compleet lam, en dronken tijdens het concert nog meer. We hadden echt te veel op. Wat wil je, we waren een stelletje domme tieners.

Hoe ging het verder, mevrouw Livingthedream?

Nou, we waren dus erg dronken en stonden vooraan. Ik had heel veel gedanst en geschreeuwd, en ik zocht ook de hele tijd oogcontact. Volgens mij werkte dat wel. Na het concert belandden we in een kleine ruimte naast het podium – geen backstage, geen ruimte met een bar. Daar was verder niemand, alleen een roadie.

We moeten er als gemakkelijke prooi uit hebben gezien, met onze dronken koppen, ook voor die roadie-typetjes. Maar ik zou trouwens nooit met hem naar bed zijn gegaan, ik viel niet op dat soort jongens. Hij vertelde dat als we eventjes zouden wachten tot de band klaar was met afbouwen, we ze konden ontmoeten. Dan zouden we misschien een gesigneerde poster of foto van ze kunnen krijgen. Die kans grepen we natuurlijk gelijk aan – het was echt sneu hoe wanhopig we waren.

Ja, wel een beetje inderdaad. En toen?

Na een eeuwigheid wachten was het moment daar. Eindelijk stond de hele band voor onze neus. En ze waren zo écht, mannen van vlees en bloed, en zo ontzettend klein. We maakten een foto en ze signeerde onze posters. Toen begon de drummer tegen mij en mijn vriendin te zeggen dat ze nog een toffe afterparty hadden die besloten was. Mijn vriendin moest naar huis, maar ik hoefde niet weg en ik had flirterig oogcontact met een van de bandleden. De vonken spatten er vanaf en dat kwam voornamelijk door de alcohol, mijn leeftijd, naïviteit en mijn aanbidding voor deze band.

Waar was de afterparty?

Haha, dat was in een hotel waar ze in een tweepersoonskamer sliepen. Het hotel was niet bijzonder goed, eerder zo’n tijdloze, ongezellige keten. Maar goed, we luisterden wat muziek en ouwehoerden nog wat – ik herinner me er eerlijk gezegd niet zo veel meer van. Vervolgens belandden we met z’n tweeën op de gang – waarschijnlijk op weg naar meer drank – en daar zoenden we elkaar voor de eerste keer. Tijdens die tongsessie stierf ik duizend doden, terwijl het eigenlijk niet echt bijzonder goed was. Vervolgens pakte hij mijn hand en zei dat hij mij iets wilde laten zien – hoe slecht, maar goed, ik was natuurlijk helemaal overdonderd.

En toen begon de actie?

Jep, alles relatief snel en haastig. Ik was erg bezopen en liet hem voornamelijk zijn gang gaan­ – hij deed niks romantisch of hartstochtelijks. Hij ging gewoon erin en eruit. Vooraf had hij nog wel een condoom omgedaan en gezegd: “Zodat je niet zwanger wordt van mij, hè.” Het was de meest gore seks van mijn leven. Trouwens, hij was niet echt groot geschapen en vooral heel klungelig. Hij was eigenlijk helemaal nergens goed in en het was allemaal een behoorlijke desillusie – vooral achteraf. Daarna bleven we niet lang liggen omdat hij terug wilde naar de andere jongens. Ik was ondertussen een beetje ontnuchterd en de situatie werd heel pijnlijk. Zo snel als ik kon dook ik onder de douche, ik wilde snel weg zijn. Bij het afscheid vroeg hij nog om mijn nummer, uit een soort plichtsgevoel. Ik ben er trots op dat ik dat niet heb gegeven.

Dus het is niet echt iets om aan te prijzen?

Nee, natuurlijk niet. Dat soort jongens zijn niet zo cool als ze zich voordoen. Als ze meteen in je broekje willen is het duidelijk dat hij niet zo emotioneel toegankelijk is als je dacht, en dat was bij hem het geval. Ik was natuurlijk gewoon een emo-tiener. Als ik ouder was geweest en hij gewoon een of andere aantrekkelijke sukkel, dan had ik er heus een goede avond van gemaakt. Maar ik was zo verdomde jong en naïef en daardoor een makkelijk slachtoffer voor dat type mannen. Van die gasten die leven van die shit: seks na shows met jonge meisjes – in de missionarishouding en zonder blowjobs, haha. Ik geloof dat je voor goede groupieseks een bepaalde leeftijd, enige ervaring en realistische verwachtingen moet hebben.