Dit is de man die lijken in diamanten verandert

Rinaldo Willy verandert dode mensen in waardevolle stenen.

Willy, 33, is de oprichter en CEO van Algordanza, een bizar uitvaartcentrum in het dorpje Domat/Ems in het westen van Zwitserland. Algordanza - wat in het lokale dialect zoveel betekent als "gedachtenis" - is een van de martkleiders in de productie van zogenaamde "gedenkdiamanten." Als je down bent met een shinende eeuwige rust, gebruikt Algordanza de allernieuwste technologie om je as in een synthetische diamant te veranderen.

De prijs van die gedaanteverandering ligt tussen de 4,500 en 20,000 Zwitserse francs, afhankelijk van hoe groot je diamant moet worden. Bij de prijs zit ook een volgens de website " nobele houten doos" waar je glimmende overblijfselen in kunnen rusten. Dan is het aan je nabestaanden of ze je in de nobele doos laten of aan een ketting of ring bevestigen om altijd mee te nemen.

Elk jaar komen er zo'n 850 ex-mensen Algordanza's lab binnen, om die een aantal jaar later te verlaten als edelsteen. Misschien ligt de toekomst van lijkbeheer met de toenemende wereldpopulatie wel in deze onwaarschijnlijke combinatie van lijkenwetenschap en sieraden.

Om dit idee verder te onderzoeken sprak ik de man zelf, Rinaldo Willy.

Motherboard: Vertel eens, kun je ons vertellen hoe je het idee kreeg om diamanten van lijken te maken?

Ik kreeg het idee tien jaar geleden, toen ik economie studeerde. Een van mijn leraren gaf me een artikel door een Russische wetenschapper; het ging over de productie van synthetische diamanten voor de halfgeleiderindustrie. In het artikel werd het proces uiteengezet van hoe diamanten gemaakt kunnen worden van as. Ik las het toen verkeerd en was in de veronderstelling dat het over menselijke as ging, terwijl het eigenlijk over plantenas ging.

Ik vond het een tof idee en vroeg mijn leraar om meer informatie. Hij vertelde me al snel dat ik het helemaal verkeerd begrepen had. Maar hij vond mijn fout interessant, dus hij nam contact op met de schrijver van het artikel, die toevallig een paar diamantmaakmachines hier in Zwitserland had staan. Samen begonnen we toen aan wat later Algordanza werd.

Wat vond je zo aantrekkelijk aan menselijke as veranderen in diamanten?

Diamanten zijn kostbaar, puur en schoon. Ze zouden niet méér kunnen verschillen van begraafplaatsen, die volgestouwd zitten met teveel graven en vaak verwaarloosd zijn, waardoor je nooit een echte relatie kan opbouwen met de overledene. Ik vond het idee aantrekkelijk dat dode mensen iets kunnen worden dat je kan aanraken en zien. Ik vind het ook leuk dat een diamant blijvend is, en bewaard kan worden voor de volgende generatie. Het is niet iets wat je op een gegeven moment uitstrooit, zoals soms met as gebeurd.

In andere woorden denk je: "diamonds are forever."

Ik wil die term liever niet gebruiken, omdat "forever" doet denken aan het concept van eeuwigheid, een Bijbels begrip. Wij gebruiken het woord "unzerbrechlich," wat het Duitse woord voor "onverwoestbaar" is. Onze diamanten zijn onverwoestbare herdenkingstekens, maar uiteindelijk hangt het van de nabestaanden af om de herinnering levend te houden.

Laten we het over de technologie hebben. Wat is de procedure om menselijke as in synthetische diamanten te veranderen?

Het hele proces vind hier in Zwitserland plaats. Nadat een mens gecremeerd is, ontvangen wij de as; afhankelijk van de wetgeving van het land waar de persoon vandaan kwam in één of twee urnen, die apart van elkaar verstuurd worden om verlies te voorkomen.

We behandelen de as met chemicaliën om alle koolstof eruit te halen. Vervolgens wordt de koolstof verhit tot hoge temperaturen en in grafiet veranderd. Uiteindelijk plaatsen we de grafiet in een machine die in feite de omstandigheden van diep in de aarde nabootst. Natuurlijke diamanten worden daar normaal gesproken gedurende duizenden jaren gevormd onder extreem hoge druk en temperaturen rond de 1500 graden Celsius. Na een paar weken, of soms maanden, halen we een diamant eruit.

Hoe groot zijn de diamanten die je in je lab kan maken?

Meestal zijn ze ruw zo'n vier karaat, en één karaat als ze versneden zijn. We hebben soms diamanten van 1.6 of 1.8 karaat, maar dat zijn zeldzame gevallen.

Waarom worden sommige mensen grotere diamanten dan anderen?

Meestal hangt de grootte van de diamant af van hoe lang je de grafiet in de machine laat: hoe langer het proces, hoe groter de diamant. Maar het hangt ook af van de kwaliteit van de as. Als iemand bijvoorbeeld een kunstgebit droeg, of een prothese, of bepaalde medicijnen nam, dan kan hun as minder puur uitpakken en wordt de diamant dus minder groot.

Zulke dingen kunnen ook de kleur van de steen beïnvloeden. Mensen die met chemotherapie behandeld zijn worden lichter gekleurde diamanten. Maar we weten nog steeds niet wat de kleur van de edelsteen maakt: onze diamanten zijn meestal blauw omdat er borium in het menselijk lichaam aanwezig is, maar elk mens wordt een verschillende en unieke diamant, variërend van kraakhelder tot bijna zwart.

Wat is het verschil tussen jullie diamanten en echte diamanten?

Onze diamanten zijn echte diamanten. Ze hebben alle fysieke en chemische eigenschappen van diamanten. Natuurlijk zijn synthetische diamanten minder waardevol dan natuurlijke, omdat ze door mensen gemaakt zijn. Maar je kan met het blote oog onze diamanten niet onderscheiden van natuurlijke. Zelfs een juwelier niet. De enige manier om ze uit elkaar te houden is met een chemische screening - een edelsteenkundige zou je daarbij kunnen helpen.

Hypothetisch gezien kan dus alleen een edelsteenkundige zien dat de diamanten ring die ik draag, gemaakt is van bijvoorbeeld mijn overleden verloofde?

Er is geen duidelijk verschil. De diamant zou er waarschijnlijk uitzien als een natuurlijke blauwe diamant, die rond de $40,000 kost.

Denk je niet dat dit een nieuwe vorm van lijkenpikken kan inspireren? Ik bedoel dat dieven, die waarschijnlijk niet zoveel weten van diamanten, mijn diamant kunnen stelen in de veronderstelling dat ze een edelsteen stelen, terwijl ze er vandoor gaan met mijn opa?

Natuurlijke diamanten worden altijd met een echtheidscertificaat verkocht; het zou daarom moeilijk zijn om onze diamanten door te verkopen. Maar de mogelijkheid van dit soort diefstal bestaat zeker, omdat ongeveer 80 procent van onze klanten de diamanten in sieraden plaatsen.

En inderdaad, een soortgelijk geval gebeurde een tijdje geleden in Duitsland: de politie belde ons nadat ze één van onze diamanten vonden bij een dief thuis. Gelukkig was de diamant in dat geval met een laser gegraveerd - wat wij tegen extra kosten doen - en kon de politie contact met ons opnemen.

Is het mogelijk om meer dan één diamant te maken van dezelfde persoon, om een overledene nooit kwijt te hoeven raken?

Dat is mogelijk, aangezien slechts twee gram koolstof genoeg is om een diamant te produceren. Er zijn redelijk veel klanten, vooral uit Japan, die heel veel diamanten gemaakt willen hebben van dezelfde persoon. Eentje voor elk lid van de familie. In theorie, en afhankelijk van de kwaliteit van de as, kunnen we zo'n 50 diamanten van elk persoon maken; in de praktijk is het meeste wat we tot nu toe maakten negen diamanten.

Hoe groot zijn jullie in Japan?

We zijn gigantisch in Japan. Ze zorgen voor zo'n 25 procent van onze inkomsten. Ik denk dat dat twee redenen heeft: in de eerste plaats hebben ze een veel sterkere cultuur rondom voorouders dan wij in Europa; ze hebben hele hechte banden met hun overledenen. Ten tweede is het een kwestie van cijfers: meer dan 99 procent van de Japanners wordt na hun dood gecremeerd. Dat betekent dat er veel meer as is om in diamaten veranderd te worden.

Waarom besluiten de meeste mensen om in diamanten veranderd te worden?

In de meeste gevallen beslissen ze dat niet zelf, meestal zijn het familieleden die naar ons toe komen. De reden die de nabestaanden meestal opgeven is dat ze de overledene altijd bij zich willen hebben. Maar er zijn ook mensen die terwijl ze nog leven ervoor kiezen om diamanten te worden. Meestal zijn dat mensen die weten dat ze binnenkort gaan sterven, die bijvoorbeeld lijden aan een terminale ziekte.

Een van de redenen die ze opgeven is economisch - ze willen de kosten van een begrafenis voorkomen. In andere gevallen zijn het mensen die ver van hun geboorteland wonen en bang zijn dat niemand hun graf zal verzorgen als ze begraven worden.

Wil jij ook een diamant worden?

Weet ik niet. Ik laat dat aan mijn familie, mijn vrouw en kinderen, over om dat te beslissen. Zij zullen degenen zijn die de beste manier moeten vinden om om te gaan met het verdriet.

@gmvolpi