Man, man, man. Was ik maar net zo getalenteerd als de Canadese kunstenaar Lauren Purnell, verantwoordelijk voor Culinary Canvas. Ik zou deze pareltjes namelijk direct lijmen, lakken en ophangen in mijn keuken. Wat deze borden zo onbeduidend awesome maakt? Purnell gebruikt geen verf bij het schilderen van haar borden, maar voedsel. Een schildpad van komkommers, een Ratatouille-kameleon, Londense beafeaters van zwarte bessen en een passievruchtdorpje aan het Como-meer. Niets gaat Purnell te ver. Hoewel de kunstwerkjes dus wel een houdbaarheidsdatum hebben, degradeert haar vakmanschap mijn eerder gemaakte Boerenkoolsluisweer tot het lelijke eendje van de culinaire kunstwereld.
Advertentie
Purnells obsessie met bordkunst begon vorig jaar op een spaghetti-avond met vriendinnen. “Ik toverde van de overblijfselen op mijn bord een Spaghettree, maakte er een kiekje van met mijn telefoon en postte die op Facebook. De foto ging viral, dus op veler verzoek ben ik er gewoon mee doorgegaan.” Inmiddels ramt Purnell het ene na het andere bord eruit.Als je ziet hoe smaakvol de bordjes eruit zien, zou je denken dat ze tien jaar als professionele chef onder provisie van Sergio Herman gewerkt heeft. Maar niets is minder waar. De Londense masterstudente gebruikt zoveel mogelijk restjes en oneetbaar voedsel om haar bordkunst te creëren. Zo gebruikt ze de schil van een avocado, taaie stengels van diverse kruiden en de uiteinden van groenten. “Ik probeer zo min mogelijk in te kopen, want ik haat verspilling. Vaak kijk ik op zondag welke ingrediënten ik nog over heb in de koelkast en waar niets eetbaars meer van te brouwen valt.”
Purnell is sinds haar Spaghettree-ingeving een stuk vakbekwamer geworden. Met een professionele camera legt zij haar bordmeesterwerkjes vast. Verder doet zij alles met de hand. ‘finger-licking’ goede kunst dus. “Het opmaken van het bord duurt meestal maar een half uurtje terwijl het snijwerk varieert tussen de één à twee uur. Ik moet wel vanuit de losse pols werken, want voor perfectie met behulp van pincetjes en stanleymesjes is geen tijd. In tegenstelling tot verhardende verf, worden mijn ingrediënten al na twee uur slap en onbruikbaar.”
Advertentie
Op de vraag wat haar volgende project wordt, antwoordt Purnell: “Nog geen idee, wat wil je dat ik maak?” En die kans liet ik natuurlijk niet schieten. Ons koude kikkerlandje heeft misschien wel niets weg van de kleurrijke tropische mangokikker die Purnell laatst maakte voor World Environmental Day, maar er is één iconische bloem die zowel Purnell als duizenden Keukenhoftoeristen per jaar weet te fascineren: de tulp uit onze befaamde bollenstreek. Speciaal voor The Creators Project heeft Purnell afgelopen weekend deze Wind Still eruit geflanst. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb de foto al ingesteld als bureaubladachtergrond, want dit kunstwerkje weet Nederland in één bord samen te vatten: schattig maar verbazingwekkend magistraal.
Waar zit je nou naar te kijken? Een simpele molen met een paprikabehuizing en venkelwieken, in een veld van dragontulpen met hun prachtige gele paprikabloemen.
Bekijk [hier](http://culinarycanvas.tumblr.com/) nog meer bordjes van Lauren Purnell en geef aan welke foto jij het mooist vindt, dan kun je er binnenkort misschien wel eentje kopen.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
Purnells obsessie met bordkunst begon vorig jaar op een spaghetti-avond met vriendinnen. “Ik toverde van de overblijfselen op mijn bord een Spaghettree, maakte er een kiekje van met mijn telefoon en postte die op Facebook. De foto ging viral, dus op veler verzoek ben ik er gewoon mee doorgegaan.” Inmiddels ramt Purnell het ene na het andere bord eruit.Als je ziet hoe smaakvol de bordjes eruit zien, zou je denken dat ze tien jaar als professionele chef onder provisie van Sergio Herman gewerkt heeft. Maar niets is minder waar. De Londense masterstudente gebruikt zoveel mogelijk restjes en oneetbaar voedsel om haar bordkunst te creëren. Zo gebruikt ze de schil van een avocado, taaie stengels van diverse kruiden en de uiteinden van groenten. “Ik probeer zo min mogelijk in te kopen, want ik haat verspilling. Vaak kijk ik op zondag welke ingrediënten ik nog over heb in de koelkast en waar niets eetbaars meer van te brouwen valt.”
Purnell is sinds haar Spaghettree-ingeving een stuk vakbekwamer geworden. Met een professionele camera legt zij haar bordmeesterwerkjes vast. Verder doet zij alles met de hand. ‘finger-licking’ goede kunst dus. “Het opmaken van het bord duurt meestal maar een half uurtje terwijl het snijwerk varieert tussen de één à twee uur. Ik moet wel vanuit de losse pols werken, want voor perfectie met behulp van pincetjes en stanleymesjes is geen tijd. In tegenstelling tot verhardende verf, worden mijn ingrediënten al na twee uur slap en onbruikbaar.”Op de vraag wat haar volgende project wordt, antwoordt Purnell: “Nog geen idee, wat wil je dat ik maak?” En die kans liet ik natuurlijk niet schieten. Ons koude kikkerlandje heeft misschien wel niets weg van de kleurrijke tropische mangokikker die Purnell laatst maakte voor World Environmental Day, maar er is één iconische bloem die zowel Purnell als duizenden Keukenhoftoeristen per jaar weet te fascineren: de tulp uit onze befaamde bollenstreek. Speciaal voor The Creators Project heeft Purnell afgelopen weekend deze Wind Still eruit geflanst. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb de foto al ingesteld als bureaubladachtergrond, want dit kunstwerkje weet Nederland in één bord samen te vatten: schattig maar verbazingwekkend magistraal.
Bekijk [hier](http://culinarycanvas.tumblr.com/) nog meer bordjes van Lauren Purnell en geef aan welke foto jij het mooist vindt, dan kun je er binnenkort misschien wel eentje kopen.